Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Uśmiechnął się smutno.
A tata mocniej przytulił Vergisa.
Lekko mruknął, sygnalizując smutek.
Tata nie musi wydawać dźwięków, żeby było widać jego smutek.
Przymknął oczy i lekko się ociera łepkiem.
Biedny nie wiadomo właściwe dlaczego tatuś…
Nie wiadomo. Jak powie, to powie.
A jeśli nie powie, to będzie źle.
Będzie.
I ponuro do tego.
Lekko pisknął.
Tata na niego spojrzał, rozszerzając palce.
-Czemu rozszerzasz?
-Bo patrzę, czemu piszczysz…
-Smucę się z tobą.
-Aha… - odmruczał tata.
-Tato no!
-No co?
-No przestań.
-Co mam przestać?
Andrzej_Duda
