Blok w Queens [NOWY JORK, ZIEMIA]

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

No cóż, na razie nie ma niczego co by temu przeczyło. Okolica jest przyjemna, lokalny sklepikarz uprzejmy… Teraz tylko się zapoznać z klasą i w sumie z głowy. Po chwili znalazła się już w parku. Trochę się można po nim przejść.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Tylko “zapoznać z klasą i w sumie z głowy”?! To nie jest łatwa sprawa! Co jeżeli jej nowa klasa nie będzie miała wcale takiej ochoty na nową uczennicę w klasie?! Albo uznają Jonię za dziwaczkę?! Co wtedy?!
Eh… Za dużo o tym myślała. Jeżeli pójdzie okropnie, pójdzie okropnie.
Udała się na spacer po parku.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

To akurat nie jest problem. Trudno żeby były jakieś problemy z “nową uczennicą”, bo… To jest 1 liceum, czyli dopiero co uformowana klasa. A ciastka powinny na początek trochę ocieplić relacje.
Powietrze świeże, jest cicho… Jak na razie całkiem przyjemnie.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Ładne miejsce, naprawdę ładne. W ciepłe dni Jonia będzie mogła tu przychodzić, by dla przykładu poczytać książki bądź pisać eseje do szkoły. To stawia temu miejscu solidny plus. Czy znajduje się tu coś poza ścieżkami i tym co do nich przylega i roślinami? Może jest tu jakiś skwer z fontanną?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

O ile skweru z fontanną nie ma, to trudno byłoby nie zauważyć znajdującej się tutaj całej alejki poidełek dla ptaków.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

O! To coś ciekawego. Może kiedyś mogłaby wyciągnąć aparat z domu i porobić zdjęcia ptakom? Lubiła takie rzeczy. Zdjęcia natury są piękne, ale jeszcze lepsze są te zrobione własną dłonią.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Grzechem byłoby nie zrobić paru zdjęć, skoro Jonia ma własny aparat.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

// Chodzi o ten w komórce czy ma jakiś zwykły aparat przy sobie? //

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// Byłem pół żywy jak dawałem ten odpis, ale chodziło mi o to, że ona ma w domu własny aparat.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

//Ah, wszystko jasne. //

Rzeczywiście, trzeba będzie udać się tu kiedyś z aparatem. Dalej przechadzała się parkiem, starając się odgonić myśli o możliwych porażkach, jakie ponieść może jutro.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hm… Racja! Lepiej skupić się na tym, jakie jutro można by odnieść sukcesy. W końcu ciastka zawsze wychodziły Jonii dobrze, więc na pewno posmakują co najmniej większości osób.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Ale jak poczęstować nimi innych? Jest to z pozoru prosta kwestia, ale w praktyce… Czy jeśli powie coś w stylu “Jestem Jonia i chciałabym was poczęstować ciastkami” nie zabrzmi to jak mowa przeprosinowa 5-latka w przedszkolu? Jak to zrobić, by wszystko wyszło na poziomie, bez Jonii robiącej z siebie idiotki albo dzieciaka?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hm… I tutaj wpadł Jonii do głowy genialny pomysł. Ona nie poczęstuje ich ciastkami jutro… Podczas gdy może poprosić wychowawczynię o możliwość zorganizowania kiermaszu z kuchnią pakistańską wszelkiego kalibru i rodzaju!

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Może nie tylko z kuchnią pakistańską, ale kuchnią różnych kultur całego świata! Tak, to byłby dobry pomysł! Możnaby go delikatnie podsunąć wychowawczyni.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

I wtedy to by dopiero Jonia wyszła na kogoś fajnego! No nie ma co, trzeba zrealizować ten plan tak szybko jak się da!

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Może nawet jutro zaproponuje to nauczycielce? Może… Czy gdzieś w pobliżu można było nabyć koperty? Jeżeli nie znała/widziała takich miejsc, sprawdziła najbliższy lokal, gdzie kopertę mogłaby nabyć na mapie internetowej.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hmm… Nie ma chyba żadnych przeciwwskazań, żeby powiedzieć to nauczycielce jutro?
Z tego co pamięta, to koperty były w tym samym sklepie w którym kupiła kardamon.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Ale… Ten sprzedawca tak dziwnie na nią spoglądał. Czy na pewno nie ma innych miejsc w okolicy, gdzie mogłaby kupić tą kopertę?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Może i są… Nawet na pewno są, według mapy… Ale to praktycznie 3 razy tyle drogi.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Czyli chyba nie ma wyboru. Cóż, będzie musiała to przeżyć. I tak pewnie wzrok sklepikarza był dziwny tylko w wrażeniu Jonii. Udała się owego sklepu.