Domek Stevena

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie trzeba. Zaczekam na zewnątrz. Zresztą i tak nie wydaje mi się, że osoba, którą wyleczysz, będzie zachwycona z zobaczenia mnie po swoim wskrzeszeniu…- oznajmił przygnębionym tonem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Jak wolisz, Kevin. Możesz wyjść, jeśli chces…

[Andreas D.]

Woj2000

-Zostanę na zewnątrz. Na wszelki wypadek. Jeśli ją uleczysz, proszę, powiedz jej, że czekam na schodach, jeśli chce ze mną pomówić… - powiedział,po czym pokornie pożegnał się z resztą obecnych i wyszedł usiąść smętnie na schodach prowadzących do domku Stevena.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kevin usłyszał dźwięk głośnego spluwania ze środka. Czy Steven właśnie opluł resztki jego niedoszłej siostrzyczki? A może to zrobił z tymi babami grupowo żeby się zemścić na Kevinie?

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin już chciał się zebrać i dać temu dzieciakowi w pysk, ale szybko oprzytomniał. Przypomniał sobie, że ten dzieciak jest aż za dobry. Nie byłby do tego zdolny. Poza tym, nie miałby odwagi tam ponownie wejść.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jak na razie, dźwięków spluwania ciąg dalszy. Co on tam do cholery robi?

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin nadal pozostaje zostać na schodach. Nie po to zadeklarował nieuczestniczenie w magicznych rytuałach, by się teraz z tego wycofać…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kończą się dźwięki spluwania. Ze środka dochodzi taki jakby świst połączony z syntezatorem.

[Andreas D.]

Woj2000

Mimo tych wszystkich odgłosów, nadal niestrudzenie siedzi. Zastnawia się, jakie magiczne rzeczy robi tam Steven ze swoimi ciotkami, koleżanką, Lapis, zielonym skrztaem i tęczowym babochłopem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven wyszedł.
-Keeevin, mam niespodziankę!

[Andreas D.]

Woj2000

Odwrócił się.
-Cóż takiego? - oznajmił wciąż smutny.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven przytula się bokiem do lekko uśmiechniętego Diamenciku.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevinowi szczęka opadła. Jednak zamiast podziękować Stevenowi, z tego całego napięcia upadł przed nimi na kolana i zaczął płakać.
-Prze…przepraszam… przepraszam… przepraszam… - lamentował potępieńczo, pokładając się przed Diamencikiem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik nic nie odpowiedziała. I kiedy Kevin myślał, że zaraz go zetnie, czy coś w ten deseń, to również zaczęła płakać i przytuliła Kevina

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin wtulony w nią nadal płakał. Tym razem nie tyle, co ze smtuku, co również ze szczęścia.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik również płacze, ale Kevin nie wie dlaczego. Ze smutku? Szczęścia? Tęsknoty? Kto to wie?

[Andreas D.]

Woj2000

Po prostu nadal ją tuli, płacząc i dając się jej wypłakać.
-Ja… ja nie chciałem… - odważył się w końcu powiedzieć w przerwach pomiędzy łzami.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven czuje się niezręcznie.
Diamencik dalej płacze i udało jej się wykrztusić:
-Wy…Wy…Wybaczam…

[Andreas D.]

Woj2000

-NAPRAWDĘ?! - okrzyknął w bezgranicznym szczęściu, nadal ją tuląc - Obiecuję już ci, że żadna ogromna baba już mnie nie omami. Obiecuję!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Dobrze… Proszę pana…