Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Radio: -Zostajesz dopóki Doktor Doom nie powie inaczej. - powiedziała twardo. Killer: Restart się nie udał. Robotboy wciąż jest nieruchomy.
Spróbował aktywować tryb awaryjny, mający za cel przywrócić funkcje kończyn w razie takich wydarzeń. Ewentualnie, znając wyładowania EMP, zaraz będzie mógł się ruszać.
Killer: Jak na razie nieruchomy Robotboy jest nieruchomy. Doom otworzył mu klapkę awaryjną i zaczął grzebać w panelu.
Poszczuł go laserem z oczu po rękach. Precz!
Killer: Jest przecież unieruchiomoony.
No to…um… Próbuje się ruszyć?
Killer: Doom manualnie go przywrócił do trybu zwykłego.
Można poznać, że za wesoły to aktualnie nie jest.
Killer: -Jednak nie jesteś takim śmieciem…
A on wydał z siebie systemowe pipnięcie gniewu.
Killer: -Trochę ekstrawagancki śmieć.
-Robotboy nie dać się przerobić na złom.
Killer: -Tak jakby mnie to interesowało.
Może się ruszyć?
Killer: A i owszem.
Więc odleciał od niego na 5m.
Killer: Doom się patrzy obojętnie na Robotboya.
-To…co teraz?
Killer: -Wynoś się. - syknął Doom.
Posłał mu nienawistne spojrzenie i wyleciał przez okno.
