Posiadłość Kevina

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Witaj Kevin. Oto moja przyjaciółka, Czarna Perła. - odpowiedziała wesoło Biała. Czarna Perła natomiast grzecznie uchyliła głowę i wyciągnęła dłoń w kierunku Kevina.

[Andreas D.]

Woj2000

-Kevin. Miło poznać. - powiedział, podając jej dłoń. Kiedy skończyli się witać, otworzył szerzej drzwi, mówiąc jesnocześnie - Zapraszam.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Czarna krótko uścisnęła dłoń Kevina swoją, a następnie przepuściła Białą, aby sama wejść po niej. Goście rozglądają się po domostwie Kevina. Nie widać, żeby robiło na nich wrażenie.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin nawet już niespecjalnie się tym przejmuje. Zamiast tego zamyka drzwi i rozgląda się za Diamencikiem. Chciałby, by Perła poznała bliżej inną, lepszą formę swej dawnej ,pani".

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik najprawdopodobniej została tam, gdzie ją zostawił.

[Andreas D.]

Woj2000

Żeby nie chodzić i szukać jej bezcelowo, Kevin postanowił wezwać ją w inny sposób.
-Diamenciku! - krzyknął - Chodź tutaj, mamy gości!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kevin od razu usłyszał szybkie, energiczne stukanie maluch stópek o schody. Najwidoczniej ta metoda zadziałała. Perły patrzą się na schody, którymi za chwilę przybiegnie podopieczna Kevina.

[Andreas D.]

Woj2000

-No, zaraz będziecie mogły poznać bliżej moją podopieczną…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik zeszła na dół i spojrzała się na gości. Biała Perła patrzy się z wyrazem twarzy “A nie mówiłam?” na rozkojarzoną i oszołomioną Czarną Perłę, patrzącą na podopieczną Kevina.

[Andreas D.]

Woj2000

W międzyczasie Kevin podszedł bliżej nich i odpowiedział wesoło.
-No, moje drogie, nie stójcie tak, tylko zapoznajcie się bliżej ze sobą. Ja tymczasem pójdę po jeszcze jednego domownika…
Po czym udał się po swoją kolejną, klejnotową przyjaciółkę: Nefryt, by mogła bliżej poznać zarówno Biała Perłę, jak i jej koleżankę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Tymczasem Kevin zastał Nefryt leżącą sobie spokojnie na łóżku, ale nie śpiącą. Ma otworzone oko i niepewnie patrzy na Kevina, jakby wyczuwała, że coś się szykuje.

[Andreas D.]

Woj2000

-Oj, Nefryt, nie martw się tak - powiedział, biorąc ją sobie na ręce - Chcę cię tylko przedstawić gościom. Bądź co bądź jesteś dla mnie prawie jak rodzina, nie?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nefryt niepewnie wstała z łóżka, zeskoczyła z niego, a następnie podeszła do Kevina, aby otrzeć się o jego nogę, żałośnie skomląc.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin przykucnął przy niej i odezwał się do niej troskliwie.
-Co ci się stało? Dlaczego jesteś taka… smutna?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nefryt pokazała pyszczkiem w kierunku schodów, a następnie znów jęknęła w ten sam sposób co wcześniej.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin zaczął się zastanawiać nad tym, o co jego zmienionej przyjaciółce może chodzić.
-Czy… boisz się, tych, co przyszli? Myślisz, że chcą zrobić ci krzywdę?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nefryt pokiwała głową na “tak”. Może Perły jej się źle kojarzą?

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin cicho westchnął, po czym wziął kontynuował mówienie spokojnym tonem.
-Rozumiem. Ale w tym wypadku masz moje słowo, że nie zrobią ci krzywdy. Znam jedną z tych osób, co przyszły i mogę ci powiedzieć, że to bardzo miły Klejnot jest. Ale… nie będę cię do niczego zmuszać. Przecież masz wolną wolę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nefryt od razu po usłyszeniu, że Kevin nie będzie jej do niczego zmuszał, dała drapaka pod łóżko i tyle widział swoją stonogożukową przyjaciółkę.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin tylko lekko pokręcił głową w geście odpowiedzi na jej reakcję, po czym powiedział.
-Jak nikogo już w domu nie będzie, to cię zawołam, dobrze?
Po czym nawet nie czekając na odpowiedź od Nefryt, zszedł ponownie na dół.