Opuszczona fabryka

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Spod kaptura wystaje jej kilka kosmyków żółtych, rozczochranych włosów, środkowa część jej szary jest mokra od łez, nosi szpilki, a na jej klatce piersiowej umieszczony jest drogocenny żółty diament… To dopiero musi być bogata pani, że sobie pozwala na takie coś!
-Potrze… Bujesz czegoś? - spytała się.

[Andreas D.]

Woj2000

No to teraz naprawdę zrobiło mu się szkoda tej żółtej pani. Naprawdę zasługuje na kogoś, kto mógłby ją w jakikolwiek sposób pocieszyć…
Lecz nie mógł sobie przypomnieć osoby dobrej w pocieszaniu innych. Dlatego też jyż się bad tym nie zastanawiał. Zamiast tego, ponownie pokiwał głową, po czym wskazał na panią i pokazał dłonią, by nieco się podniosła i odsunęła.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

No niby jest Steven, ale skoro jeszcze go tu nie ma, to na pewno ma lepsze rzeczy do robienia. A Cebula nie jest zbyt dobrym pocieszaczem.
Pani pokiwała głową na znak, że rozumie i się trochę odsunęła, pociągając nosem i szybko kiwając głową, że rozumie. Następnie się spytała lekko zaintrygowana:
-A powiedz chłopczyku… Co taki młody Tamarantanim jak ty… Robi na Ziemi?

[Andreas D.]

Woj2000

//To zły Mistrzu Gry, tylko nie ta teoria//
Tamara-co? O czym ta olbrzynka w ogóle plecie? Jest przecież człowiekiem, a jest na Ziemi, bo… jest ziemianinem, jak ojciec mama i tata. By dać to do zrozumienia tej pani, zmarszczył brwi w geście niezrozumienia i przemówił w języku, jakim nauczył go tata.
-Jaki Tamara-co? Nie rozumiem. Poza tym, jestem czkowiekiem i mam na imię Cebula.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// I had to do it to 'em
l//
Ta ładna, żółta, bogata pani chyba trochę bredzi od tego płakania i smutku. O dziwo… Doskonale zrozumiała co Cebula powiedział, co jest rzadkością. Nawet lekko zachichotała, na co mała żółta baletnica się uśmiechnęła.
-Czy ty właśnie powiedziałeś mi po tamarantańsku, że nie jesteś Tamarantaninem, tylko człowiekiem z imieniem brzmiącym jak nazwa warzywa? - spytała się z lekkim uśmiechem rozbawienia na ustach.

[Andreas D.]

Woj2000

-To nie jest żaden tamaracosiowy, proszę pani. To język mojego taty, człowieka z Ziemi, którego mnie nauczył. - mówił dalej zdeterminowany.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A więc… Twój tata jest Tamarantaninem, chłopczyku. Nie widziałem, że ta rasa jeszcze żyje… - odpowiedziała zamyślona. Następnie wyciągnęła rękę do przodu i płasko położyła dłoń przy Cebuli - Możesz proszę wejść na moją dłoń, Cebulo?

[Andreas D.]

Woj2000

Nie wiedząc specjalnie, co odpowiedzieć na to wszystko, Cebula niemo wspiął się na jej dłoń, licząc w duchu ma to, że ta cała historia o kosmicznym pochodzeniu jego taty nie jest po prostu jakąś przykrywką mającą uśpić jego czujność, by potem ukarać go z podwójną siłą.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Oby tak nie było. W końcu ta pani sprawia wrażenie takiej miłej i troskliwej dla Cebuli i tej małej żółtej baletnicy… Żółta duża pani zbliżyła Cebulę do swojego oka i zaczęła go szczegółowo oglądać. Teraz zobaczył, że ma nieznaczne wory pod oczami, też prawdopodobnie od płaczu.

[Andreas D.]

Woj2000

Aż Cebula zaczął się zastanawiać: kto mógł ją tak skrzywdzić? Aż chciałby się zapytać, tylko postanowił to sobie darować, gdyż byłoby to z jego strony dość niegrzeczne. Może i jest złodzieje oraz wandalem, ale szacunek dla kobiet ma duży.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nauczyła go tego oczywiście jego kochana mama… Ale można oczywiście wykorzystać fakt, że ta pani zna język Cebuli. A może by się chociaż spytać o tą panią w stroju baletnicy, skoro już przestała oglądać swojego gościa?

[Andreas D.]

Woj2000

To nie będzie koniecznie. Nadal przecież może się pytać dużą panią o inne rzeczy, na przykład o taką podstawę, kim jest.
-To skoro pani… już wie, kim jestem, to może pani mi powie, kim jest?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Duża żółta pani na chwilę uniosła brew, ale potem ją opuściła.
-No cóż, chłopczyku, długo by opowiadać, naprawdę długo, ale wystarczy, żebyś wiedział, że jestem Żółta Diament. Możesz do mnie mówić po prostu Żółta, jeśli chcesz… Chociaż doceniam, że mówisz do mnie “pani”.

[Andreas D.]

Woj2000

Dobra, ma imię związane z minerałem. Cebula już teraz może być pewien, że to jest Klejnot. Czyli jednak w tym wypadku Steven może się przydać.
-Nic w tym szczególnego - odpowiedział neutralnie - Na Ziemi wszyscy ludzie mówią tak do kobiet, w tym inne kobiety.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Najważniejsze, żeby nie panikować… Z resztą, nie ma do tego powodu. Może i jest wielka na tyle, żeby rozdeptać Cebulę bez najmniejszego problemu, ale dodatkowo jest wyjątkowo miła oraz spokojna.
-Tak, zauważyłam chłopczyku… Powiedz, Cebula, znasz może Stevena Universe’a? Czarne kręcone włosy, jest przy kości. - spytała się Żółta Diament.

[Andreas D.]

Woj2000

-Tak, znam go dobrze. Jego opiekunki także.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-To świetnie. Mógłbyś go kiedyś poinformować, że tutaj jestem?

[Andreas D.]

Woj2000

-Dobrze, zrobię to - odpowiedział - Tylko niech mi pani powie, dlsczego uważa mnie pani za kosmitę. Przecież wyglądam jak człowiek i urodziłem się na Ziemi.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Mówisz w języku znanej mi obcej rasy, wyglądasz jak młody przedstawiciel tej rasy… Po prostu jesteś “kosmitą”. Swoją drogą, “kosmita” to pojęcie dość względne, maluchu. - odpowiedziała, lekko się uśmiechając do Cebuli.

[Andreas D.]

Woj2000

-No… dobrze - odpowiedział nieco zakłopotany, gdyż przyjmowanie próśb od nieco dziwacznych, żółtych olbrzymek nie było jego chlebem powszedni - A… co w ogóle pani tu robi? Opuszczone fabryki nie są dobrym miejscem do mieszkania. No chyba, że ktoś jest menelem…