Statek Larsa i Defektów

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// DEWEYos

[Andreas D.]

Woj2000

-Może, nie może, któż to wie?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ciekawe…

[Andreas D.]

Woj2000

-Co ,ciekawe"?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie ważne.

[Andreas D.]

Woj2000

-Jasne, nie wnikam. -powiedział, po czym spytał się nieśmiało- Czy mógłbym… znowu dotknąć twojej twarzy?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak… Ale dlaczego?

[Andreas D.]

Woj2000

-Szczerze? Sam nie wiem. Może chcę w ten sposób okazać swoją czułość i troskę, jaką cię darzę…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-To bardzo miłe z twojej strony. Możesz to robić kiedy chcesz.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dziękuję ci -powiedział, po czym ponownie zaczął gładzić ją po policzku, omijając jednocześnie okolice pęknięcia.
-Nie pozwolę, by znowu ktoś cię krzywdził w ten sposób. - oznajmił, patrząc się na jej bliznę, nie przestając muskania po twarzy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No cóż… Tylko Biała Diament może skrzywdzić na stałe moją świetlną formę…

[Andreas D.]

Woj2000

-Co nie zmienia faktu, że nie zamierzam do tego dopuścić, Perełko. -oznajmił, po czym przejechał dłonią z twarzy przez szyję i barki do jej ramienia, które również zaczął muskać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perłę przeszły dreszcze.
-Nie rób tak. Biała Diament mi tak przejeżdżała paznokciem po ciele.

[Andreas D.]

Woj2000

Szybko odsunął rękę.
-Przepraszam. Nie wiedziałem

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Miałeś prawo nie wiedzieć.

[Andreas D.]

Woj2000

-Niby tak, ale jak to mówią: Ignorantia iuris nocet- powiedział, siląc się na filozoficzny ton poprzez zaszpanowanie znajomością jedynej paremii prawniczej, którą zapamiętał ze studiów.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła siedzi na fotelu.

[Andreas D.]

Woj2000

Postanowił zmienić temat.
-Czujesz się może na siłach, by móc chodzić? Ostatnim razem poszło ci świetnie, zwłaszcza, jak na kogoś, kto przez poprzednie tysiące lat musiał lewitować…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła wstała, zachwiała się, ale stanęła i zrobiła kilka kroków bez upadku.
-UDAŁO SIĘ!

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey cieszył się jej szczęściem, patrząc, jak wykonuje do niedawna zapomnianą przez nią czynność.