Statek Larsa i Defektów

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven próbuje skoczyć do Deweya, ale Biała go łapie. Młody Universe krzyczy:
-POMOCY!!!

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey nie może nic zrobić. Patrzy się tylko tępym wzrokiem na ten festiwal szaleństwa, aż w końcu zamyka oczy, nie chcąc na to wszystko spoglądać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Dewey się budzi. Widzi śpiącą Perłę mającą ten sam sen (projekcja klejnotem), tylko, że z jej perspektywy.

[Andreas D.]

Woj2000

Przerażony próbuje ją wybudzić.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła budzi się z krzykiem i telepie jak galareta.

[Andreas D.]

Woj2000

Uspokaja ją.
-Widziałaś to?! - wykrzykuje z wyczuwalną nutą strachu i zaskoczenia w głosie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-TAK, WIDZIAŁAM TO!

[Andreas D.]

Woj2000

-CO TO W OGÓLE ZNACZY?! CZY ONA MOŻE WŁAZIĆ DO ŁBÓW NA ODLEGŁOŚĆ?!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-TAK, ONA TO POTRAFI!

[Andreas D.]

Woj2000

Złapał się za głowę i powiedział:
-Co żeśmy zrobili…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-CZEMU JA O TYM NIE POMYŚLAŁAM?!

[Andreas D.]

Woj2000

Patrzył na nią zdziwiony:
-Ale… o czym?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-O TYM, ŻE MOŻE NAM WŁAZIĆ DO UMYSŁÓW! POZABIJA NAS!

[Andreas D.]

Woj2000

-Ale, ale… jak ona nas znalazła? - powiedział przerażony, po czym osunął się na podłogę i usiadł zrezygnowany.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie mam pojęcia!

[Andreas D.]

Woj2000

-Wszyscy tu umrzemy…- powiedział cicho, prawie niesłyszalnie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Różowa Perła płacze.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey wstaje i, widząc stan Perły, podchodzi do niej i obejmuje ją ,po ojcowsku". Jest świadomy tego, że, mimo całej sytuacji, nie może się poddać.
-Nie martw się, nie martw. Nie możemy sobie pozwolić, by Biała swoimi sztuczkami zniszczyła to, czego wspólnie dokonaliśmy. - mówił spokojnie, gładząc ją po włosach i dając się jej wypłakać w jego koszulę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła postanawia sobie spokojnie pomyśleć i wraca do formy klejnotu.

[Andreas D.]

Woj2000

Bill złapał ją zanim zdążyła spaść na podłogę. Wielce zdziwiony patrzy się na klejnot, obracając go na wszystkie strony.
-A więc to po to wam ten kamień. - powiedział cicho, po czym wsadził ją sobie do górnej kieszeni koszuli, przy sercu.
,Te ckliwości o trzymaniu ukochanej w sercu nabrały teraz nowego znaczenia". - pomyślał i, pomimo całej sytuacji, zaśmiał się lekko.
Postanowił pójść do głownej części mostka, gdzie przebywał korsarz wraz ze swoją kosmiczną kompanią.