Planeta Cyridol

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Rozumiem. Przepraszam, nie chciałam Ci sprawić bólu, Szmaragd. Po prostu do tej pory się nie pogodziłam z tym… Wszystkim. Chciałabym być sobą. Wtedy była bym gotowa zrobić wszystko, żeby tylko nacieszyć się byciem sobą, a nie tym ochydztwem. Ech… Chciałabym też, żeby miał mnie kto pocieszyć poza tobą.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

• Uwierz, też chciałabym…Ale do kogo, Lapis, do kogo? Klejnoty, nasze klejnoty, te same klejnoty, którym ufaliśmy, te nas pochwyciły i wsadziły do tego więzienia. Za zdradę własnego gatunku, wszystkie powinny zginąć. Za to co nam zrobiły! -

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie. Powinny najpierw czuć to co my przez tyle samo co my… A potem musieć z tym żyć. To by Cię chyba usatysfakcjonowała, moja ty zielona szpiczastowłosa?

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

• Tak…Tak, to dobre. Muszą cierpieć. Rozbicie byłoby miłosierdziem…Będą cierpieć, to dobre…- Szmaragd dokładnie sobie wyobrażała, klejnoty zapieczętowane w nierozerwalnych fuzjach, Diamenty, ruch po rucgu piłowane, niszczone, a jednak żyjące.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Mimo wszystko… Nie wierzę, że to mówię, ale… Chyba oszczędziła bym Niebieski Diament, wiesz? Jakoś nie miała bym serca. W końcu nie miała z tym nic wspólnego, prawda?

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

• Pozwoliła pozostałym Diamentom na to. Na te eksperymenty. Wiedziała o tym, musiała wiedzieć, a jednak pozwoliła, by zrobiono z nas, z elity, rubiny doświadczalne! - Warknęła: - A ty chcesz ją oszczędzić? - Zapytała z smutkiem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Lapis wyraźnie ma pokorny ton głosu.
-Przepraszam, Szmaragdzie, nie chciałam Cię urazić. Ale… Nie miej mi za tego za złe, ale moim zdaniem Różowy Diament powinien zostać definitywnie oszczędzony. Wyglądała na kogoś tak niewinnego, że aż mi się jej żal robiło, że jest Diamentem.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Szmaragd westchnęła:

• Lapis, pamiętasz? Pamiętasz jak nas uwięzili, zdradziecko zdestabilizowali? Pamiętasz, jak nas uwięzili? Jak wielki to był ból? Strach? Rozpacz? Wieki cierpienia? Pamiętasz, Lapis? -

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Lapis przez chwilę milczała i po tym powiedziała:
-Pamiętam. Pamiętam wszystko tak jak ty lub nawet lepiej, a gdybym nie pamiętała, to bym się nie wypowiadała w sprawie.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

• I powiem Ci coś. Wszystkie Diamenty na pewno wtedy na nas patrzyły. My ich nie widzieliśmy, one nas tak. I żaden nie zaregował. Nie zatrzymał łączenia. Wszystkie na pewno patrzyły na nas jak na jednorazowy eksperyment - Na pewno nawet twój słodziutki, Różowy Diament patrzył…- Odpowiedziała poważnie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie możemy tego wiedzieć… I jak na razie… Powinnyśmy starać się żyć na tej planecie i utrzymywać tą bestię w ryzach. To najlepsze co możemy zrobić. A swoją drogą, ciekawe co się działo kiedy byłyśmy tej planecie tyle lat?

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

• Pewnie dalej zdradzali lojalne Diamenty i podbijali kolejne planety…- Biksbit usiadła na kamieniu: - Co też tam niby może się dziać? -

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie mam pojęcia, tak tylko się zastanawiam…

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Szmaragd milczała przez moment:

• Myślę o tym, jak określiłaś Biksbit…Potwór? -

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak, potwór. Morduje wszystko co chce i niszczy otoczenie. Czym jest, jeśli nie potworem?

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

• Lapis, ten potwór to my. Ja i ty. -

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ale… Ja nie kontroluję tego co ten potwór robi. To nie jesteśmy my…

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

• Jesteśmy, on nie powstaje z niczego… Lapis, walka z Biksbitem nie ma sensu. Ona jest silniejsza od nas. Potężniejsza. Lepsza. Nie możemy powstrzymywać…bycia sobą. -

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Lapis się oburzyła.
-NIE MÓW TAK! TO NIE JESTEŚMY MY! BIKSBIT TO BIKSBIT, A JA TO JA! MUSIMY SPRÓBOWAĆ SIĘ UWOLNIĆ KIEDY ZNAJDZIEMY NA TO SPOSÓB!

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Szmaragd mówiła spokojnie, lecz w jej głosie było słychać narastającą gorycz. Podeszła do źródełka:

• Myślisz, że ja nie chcę się uwolnić? Jedyna rzecz jakiej bardziej pragnę to zemsta. Ja też chcę być wolna. - Tu zrobiła przerwę i pokazała palcem taflę wody, odbicie Biksbitu:
• Popatrz, co widzisz? -