Miasto Kasuss
-
To był on, a wszelkie ślady wczorajszego gniewu wyparowały z niego tak jak alkohol, bo na pewno był już trzeźwy, a także w kompletnym rynsztunku, gotów do działania.
-
- I jak tam?
-
- A jak może być? Mnie to nawet nie sponiewierało, jak młody bóg się czuję. A teraz ruszaj ten brodaty zad, mamy robotę. Czy już zapomniałeś?
-
-A więc jaki jest plan? - Zapytała, kiedy za nim szła.
-
- Nie nachlałem się przecież tak, by pamięć się urwała. Idziem- stwierdził, wymijając Zielonego w drzwiach, udając się następnie na miejsce spotkania.
-
Kazute:
Wróciliście do tej samej karczmy, gdzie zwerbował Was Hobgoblin, acz przez wczesną porę nie było tu wielu gości, on sam też się jeszcze nie stawił.
Taczka:
- Dość prosty: Przekupiłem kilku strażników. Ale nie mam złudzeń co do tego, że pewnie od razu po naszym wyjściu i ukryciu zapłaty pobiegną donieść o wszystkim swojemu szefowi, więc musimy się spieszyć. Jeśli dotrzemy do bramy przed nimi, to powinno pójść gładko, ukryjemy się gdzieś za miastem i przeczekamy nagonkę, a potem uciekniemy do Twojego pana. -
Jest ranek, a umówili się na przedpołudnie. Cóż, poczekają.
- Chcesz coś wszamać póki mamy czas? Ja postawię, za wczorajsze - zapytał Orka, przy którym wyglądał śmiesznie nisko w krasnoludzkim ciele. -
-No to musimy się pospieszyć!
-
Kazute:
Pewnie nie chował większej urazy, ale obietnica dobrego posiłku zrobiła swoje i ochoczo pokiwał głową, zajmując jedno z wielu wolnych miejsc w karczmie, w które świeciło pustkami.
Taczka:
Skinął głową i wyprowadził Cię na zewnątrz jednymi z wielu drzwi prowadzących na zewnątrz. Byliście z daleka od głównego wejścia, nie znałaś tej części miasta, ale chłopak złapał Cię za rękę i ruszył naprzód z pewnością kogoś, kto zna drogę doskonale. -
Szła ciągle za nim.
-
Podszedł do karczmarza.
- Wiem, jest wcześnie jak cholera, ale da się zamówić jakieś mięsiwo teraz? -
Kazute:
- No da, ale musicie dłużej czekać, bo mam tylko jedną osobę na kuchni.
Taczka:
- Opowiedz mi coś o swoim panu. I miejscu, w które się udajmy. - zagadnął Cię Twój kompan podczas ucieczki. - Chcę wiedzieć, w co się pakuję. -
- Dłużej czyli ile mniej więcej?
-
- Z kwadrans więcej od jednego dania, może dłużej, może krócej, zależy co w ogóle macie zamiar zamówić.
-
-Mój pan jest magiem lub kimś podobnym i rządzi w pewnej wiosce, do której zaprowadzę cię, jak już stąd uciekniemy.
-
- Żyją tam jacyś ludzie czy tylko tacy… jak Ty?
-
- Mięsiwo pieczone i jakiś spory kawał chleba. Dwie porcje. Bo pieczenie to najszybszy sposób, co nie?
-
- Wy wyglądacie na takich, co mogliby i surowiznę wpierdolić. - odparł karczmarz, ale przekazał zamówienie dalej. - Jak to wszystko, to będzie dwanaście złota.
-
- Jak trzeba to i surowe mięcho wszamimy, ale po ki chuj gdy można zjeść dobre pieczone? - odparł, płacąc odpowiednią ilość złotników.
-
Karczmarz wzruszył ramionami, odbierając zapłatę. Czekaliście blisko pół godziny, ale wreszcie dostaliście swój posiłek, a do karczmy zaczęli powoli schodzić się kolejni goście, a że nic nie zamawiali, byli obwieszeni bronią, odziani w różne pancerze i dobrze zbudowani, to najpewniej byli częścią spośród tych najemników, którzy mieli Wam towarzyszyć w tej misji.
