Miasto Axer
-
Krasnoludzka brać zapewne będzie mieć gdzieś Twoje spostrzeżenia, uważając je za wyssane z palca. Możesz liczyć na szczęście jedynie w siedzibie miejskich władz, straży miejskiej lub lokalnej Milicji.
-
Udałem się w stronę budynku miejskich władz. Jeśli i tam nie uwierzą, zwyczajnie oleję ich wszystkich. To nie mój problem w końcu, nie będę biegał cały dzień i noc. Chociaż gdybym ja usłyszał taką historię od kogoś innego, raczej też bym zaśmiał się.
-
Miejski ratusz odnalazłeś bez trudu, wielki budynek w centrum, zdobiony złotem, srebrem, marmurem i różnorakimi klejnotami szlachetnymi, był zapewne wart tyle, ile reszta miasta. Wejścia strzegło dwóch Krasnoludów, obaj w jednakowych białych zbrojach i hełmach, dzierżących halabardy.
-
Zapewne i tutaj będą mieli moje wiadomości w czterech literach, ale co poradzić? Poszedłem w stronę halabardników przygotowując się na opcjonalne pytania odnośnie mnie.
-
Nawet na Ciebie nie spojrzeli, choć nie miałeś pewności przez noszone na głowach hełmy, a jedynie skrzyżowali swoje halabardy przed wejściem, zapewne chcąc dać Ci w ten sposób znać, że albo podasz dobry powód, aby wejść do tak ważnego budynku, albo powinieneś się stąd wynieść, nim oni i ich obute stopy oraz obleczone w stalowe rękawice pięści Ci w tym pomogą.
-
Pewnie mnie nie przepuszczą, ale czemu by nie spróbować?
- Mam ważną wiadomość, którą władze mogą się nieźle zainteresować… O ile mnie przepuścicie. Od tej wiadomości może zależeć czy będziecie tu za rok stali pod budynkiem władz miejskich, czy ruinami. -
Nie wykonali najmniejszego ruchu, aby Cię przepuścić, ale też nie mieli zamiaru wyrzucić Cię na zbity pysk, co jednak jakoś rokuje. Chyba oczekują na jakieś konkrety.
-
Widać, że rozmowni to oni nie są.
- Widziałem mnóstwo szkieletów w kopalni, którą oczyszczałem z burgundów, a potem podczas uciekania spotkałem krasnoludy walczące z nimi i jeszcze jakimś wampierzem, więc mam świadków, choć nie wiem gdzie są obecnie. Jest jeszcze kilka szczegółów.Odetchnąłem i zdałem sobie sprawę, że to brzmi jak historyjka opowiadana przez wędrownego bajarza.
-
I oni to chyba pomyśleli, więc albo powiesz coś, co rozwieje ich wątpliwości, albo będziesz musiał pogodzić się z porażką. Cóż, jesteś tylko najemnikiem, to nawet nie jest Twoje miasto ani rasa, nikt przecież nie przymusza Cię do dobijania się siłą do drzwi ratusza.
-
A może uwierzyliby krasnoludom, których spotkałem po wyjściu z kopalni? Tylko trzeba ich znaleźć, co może być trudne.
- A uwierzycie krasnoludom, którzy również to widzieli? -
- Bycie Krasnoludem, człowiekiem czy Deakonidem nie ma nic do rzeczy, każdy świadek będzie równie wiarygodny. - odparł jeden z gwardzistów, a drugi skinął głową, aby potwierdzić jego słowa.
-
- Jednakże nie mam żadnych dowodów, a oni mają. I to w postaci martwego kompana, zabitego przez wampira
-
- My się stąd nie ruszymy, a gdy ich sprowadzisz, to pogadamy inaczej.
-
- W takim razie wkrótce wrócę, o ile ich znajdę.
Tylko jak do cholery mam ich znaleźć?
-
I to jest bardzo dobre pytanie. Nie wiedziałeś, gdzie są, mówili tylko coś o pogrzebaniu trupów swoich kompanów, co mogli zrobić na miejscu, bliżej miasta, a może i w samym mieście, gdzie mógł znajdować się jakiś cmentarz czy coś w tym guście. Na dobrą sprawę możesz ich szukać i nie znaleźć, teoretycznie najlepszym sposobem pozostaje sterczeć pod główną bramą, kiedyś będą musieli wrócić. Chyba.
-
Więc udałem się do głównej bramy mając nadzieję, że trafię na miejsce i jakimś cudem spotkam tamtych krasnoludów.
-
Wrócenie do bramy nie było trudne, o wiele trudniej było oczekiwać tam, siedząc lub kręcąc się bez celu. Gdy miałeś przeczucie, że nic z tego nie wyniknie i prędzej nuda zeżre Cię od środka, niż tamta dwójka wróci, w okolicach zmierzchu ujrzałeś ostatnich podróżnych, głównie górników z okolicznych kopalni, kończących nocną zmianę, którzy wchodzili do miasta, nim straż zamknie bramę, a wśród nich również oczekiwanych przez Ciebie Krasnoluda i człowieka.
