Dom Gwen Stacy [NOWY JORK, ZIEMIA]
-
Zaczęła krzyczeć z bólu, a jej reakcją, jakby instynktownie, było chwycenie tych dwóch gości siecią czy też rękąi rzucenie ich daleko,jak to tylko możliwe, reakcja bezwarunkowa, wręcz pierwotna, a ból wielki.
-
Dwóch agentów zostało bez problemów odrzuconych w ścianę przez nieludzko silną pajęczycę. Trudno powiedzieć, czy przypadkiem nie pogorszyła swojej sytuacji, ponieważ na ich miejscu weszło trzech kolejnych, traktujących ją przyrządzami z jeszcze większą mocą.
Teraz panna Stacy już nie nie czuła. Była po prostu niczym obdarta ze skóry i nerwów, a obok siebie mogła zobaczyć luźno spływającą ciecz w kolorze Red.
-Obiekt zabezpieczyć, potem zneutralizować dziewczynę. - wydał rozkaz najwyraźniej dowódca, nieco zwiszając się z linki taktycznej w dół. -
//Ale ona ich nie uderzyła, tylko ich chwyciła i rzuciła nimi.
-
//Poprawione.
-
Sięgnęła ręką w kierunku tej cieczy, nie za bardzo kontaktując. Czemu… Czemu oni to zrobili?
-
Ciecz, która jeszcze przed chwilą była Red, próbowała sięgnąć w kierunku dłoni Gwen i się po niej wspiąć, ale spłynęła jak woda.
W momencie, w którym wszystko wydawało się stracone, usłyszała za swoimi plecami coś jakby… Wyjątkowo obślizgłego.
Jakby ktoś wyciągnął ośmiornicę z wnętrza człowieka. Potem zamroczonym wzrokiem zobaczyła, jak jeden z operatorów z elektrycznymi przyrządzami z krzykiem poleciał aż na sam koniec zaułka, uderzając z impaktem, który raczej nie wskazuje na przeżycie.
-CHOLERA, OGNIA! OGNIA! - wykrzyczał dowódca z wyższej pozycji, po czym żołnierze zaczęli strzelać. Ale nie do Gwen, ani Red lub tego co z niej zostało. Strzelali do tego, co wnioskując po odgłosach, właśnie zajmowało się nimi w taki sposób, w jaki Red by tego chciała. -
Włożyła rękę do tej wodnistej Red, ale sama też obserwowała, co to jest, a w każdym razie próbując rozpoznać, co to do inwazjii Chitaurii może być? Jakiś inny Symbiont?
-
Czuła, jak słabnie z każdą chwilą, a jej wzrok był coraz bardziej zaćmiony. To MÓGŁ być symbiont, ale teraz sama nie była pewna, co ma przed swoimi oczami. Sylwetka była ciemna… Ale teraz dla niej wszystko było ciemne. Widziała tylko dużo ruchu…
-
-Red… Błagam… Szybciej…
-
I wtedy właśnie padła. Nie wytrzymała już, tracąc przytomność.
// https://wieloswiat.pl/topic/1069/nowy-jork-ziemia/1961 //
