Góry Hiryu
-
Yorren “Młodszy” Kope
Jeżeli którykolwiek z nich posiadał taką zdolność, to mógł ją stracić, wraz ze swoim życiem. Lepiej, by te przerośnięte jaszczurki nie kombinowały. Sam nie mając jednak niczego lepszego do roboty, skupił się na obserwacji jeńców. Lepiej wiedzieć że kombinują wcześniej, niż później. -
Jeśli kombinowali, to zbyt wolno, żeby coś wymyślić lub wdrożyć plan w życie o czasie, bo nim do tego doszło, herszt ich bandy i wasz dowódca najwidoczniej dobili targu, bo jeńców uwolniono i nawet oddano im broń, choć obie strony wciąż mierzyły się groźnymi lub w najlepszym wypadku nieufnymi spojrzeniami. Nie licząc kilku, którzy zostali na warcie, pilnując obozowiska i nowych kompanów, dowódca wezwał was do siebie, aby omówić to, co właśnie zaszło.
-
Yorren “Młodszy” Kope
Rycerz Śmierci zbliżył się do dowódcy, a chociaż ręce go świeżbiły do wykorzystania oręża, postanowił się grzecznie słuchać i być lojalnym jak nie ideałom śmierci, to pozycji dowódcy. Kto wie, może pod koniec i tak ich uśmiercą za problemy, jakie spowodowali? -
- Dobrze zrobiliście, zostawiając ich przy życiu. Choć wciąż musimy mieć na nich oko i brać pod uwagę, że mogą nas zdradzić, są nam niezbędni. Tylko Drakonidzi znają te góry i skryte w nich pieczary i jaskinie. Bez ich wiedzy nie wypełnimy naszej misji… - powiedział i zamilknął. Ale chwilę później kontynuował. Usłyszałeś jego głos bezpośrednio w swojej głowie, a sądząc po zdziwieniu i rozglądaniu się wokół reszty Rycerzy, z nimi postąpił tak samo. Wszystko po to, abyście nie musieli się obawiać, że was podsłuchają. A użycie Magii było bardzo skutecznym sposobem.
Drakonidzi są wciąż nowy w tym świecie, obudzeni po wiekach, może tysiącleciach letargu. Nie mają liderów, błąkają się po świecie. Wedle informacji otrzymanych od naszego mistrza, w tych górach znajduje się artefakt, który ma dla nich tak wielką wartość, że zdobędziemy ich bezwarunkową lojalność. I potężnych rekrutów dla naszej armii. -
Yorren “Młodszy” Kope
Nie wiedział, czy dowódca mógł usłyszeć jego myśli, jednakże zgodził się w duchu, że Drakonidzi mieliby potencjał, może nie na Rycerzy Śmierci, ale już jak najbardziej na Zbrojnych Śmierci. Nie wiedząc jednak, czy może jakoś się zapytać dowódcy o cokolwiek, pozostał w milczeniu, czekając na kontynuację jego wypowiedzi. -
Pod żadnym pozorem nie ujawnijcie im prawdziwego celu naszej misji, ale postarajcie się zdobyć choć ułamek ich zaufania, bo będzie nam potrzebne. Postarajcie się też nie naopowiadać zbyt wiele złego o naszej organizacji.
- Na razie to tyle. - kontynuował już na głos. - Rozbijamy obóz tutaj, miejcie oko na naszych nowych towarzyszy. -
Yorren “Młodszy” Kope
-- Tak jest – odpowiedział formalnie, po czym pomógł w rozbiciu obozu. Następnie zabrał się za pielęgnację swojego sprzętu, jednocześnie mając oko na Drakonidów. -
Tamci obozowali razem z wami, ale w pewnej odległości. Zajęci swoimi sprawami, również zerkali na was ukradkiem lub zupełnie jawnie patrzyli się na was spod byka. Dopiero gdy Rycerze zaczęli przygotowywać kolację, większość się przełamała i postanowiła dołączyć do was przy posiłku.
-
Yorren “Młodszy” Kope
Spodziewał się, że osobniki takiej wielkości będą jeść dosyć sporo, dlatego przy przygotowywaniu posiłku wolał się upewnić, że Rycerze zabezpieczą swoją część pożywienia. -
O to nie musiałeś się martwić, Drakonidzi byli dobrze przygotowani i posiadali własne, dużo okazalsze od waszych, zapasy, głównie w postaci czarnego jak smoła chleba, mięsa i bukłaków z gęstą, niebieską cieczą, która albo po prostu pili, albo wylewali na chleb. Dosiedli się więc do was, aby wymienić się jadłem, skorzystać z ognia do upieczenia mięsa i tak dalej.
-
Yorren “Młodszy” Kope
Skoro powoli się oswajali ze sobą, spróbował cieszyć się z atmosfery przy ognisku i odpocząć, zwłaszcza, że nie wiedział, ile czasu to wszystko zajmie, zanim znowu dojdzie do walki. -
- Co robicie na naszej świętej ziemi? - zapytał jeden z Drakonidów, wlepiając w ciebie swoje gadzie oczy.
-
Yorren “Młodszy” Kope
W odpowiedzi jedynie ruchem głowy wskazał na swojego dowódcę.
-- Najlepiej będzie, żebyś zapytał o to dowódcę. -
- Pytam ciebie. - odparł tamten, nawet nie spoglądając w stronę twojego przełożonego.
