Rancho Pana Andersona

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bez przeszkód trafiłeś pod bramy rancha, jednakże tam zaczęły się problemy w postaci dwóch najemników, rzecz jasna rasy ludzkiej, z czego jeden uzbrojony był w dwa dobyte rewolwery, a kolejną parę miał zatkniętą w kaburach za pasem, zaś drugi dysponował klasyczną dubeltówką. Obaj celowali do Ciebie ze swego oręża i w końcu rewolwerowiec przemówił:
‐ Kim jesteś i czego tu szukasz?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Randall Clark. Pan Anderson wynajął mnie żebym zajął się tymi Amaksjanami z którymi nie możecie sobie poradzić. ‐ powiedział z nutką kpiny w głosie ‐ Bo jak mniemam jesteście najemnikami?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, ku*wa, piekarzami. Nie widać? ‐ warknął ten sam, wyraźnie zirytowany, ale nie samym pytaniem, tylko tym, że w wątpliwość poddałeś ich zdolności, nawet jeśli słusznie.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Wyglądacie nawet jak twardziele. Ale nie każdy uzbrojony gość to najemnik.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czując, że ten słowny pojedynek niedługo zostanie wzbogacony o pięści, broń białą i palną, za co potrącono by im dotkliwe z pensji, ostatecznie zrezygnowali i pozwolili Ci wjechać do środka.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Natychmiast po wjechaniu rozejżał się szukając Pana Andersona. Jeśli go nie zobaczył zapytał o jego miejsce pobytu pierwszą napotkaną osobę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najprościej byłoby zapytać od razu najemników, bo nie dość, że nigdzie go nie widziałeś, to po prawdzie nie miałeś pewności, który to. Na dodatek nikt nie był zbyt chętny udzielać Ci odpowiedzi, głównie dlatego, że każdy zajęty był pracą.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Z niechęcią zawrócił konia i wrócił do “najemników” pilnójących bramy
‐ Przepraszam że truje wam jeszcze dupe, ale muszę zapytać: Czy wiecie gdzie może być wasz, a właściwie nasz szef?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z tego co wiem, to chyba pojechał z synem na spęd bydła, jego inny dzieciak powinien być w tamtym domu, może z nim się dogadasz. ‐ odparł niechętnie najemnik, wskazując Ci odpowiedni budynek.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Dzięki ‐ podziękował i udał się do wskazanego budynku

[Kubeł1001]

Kuba1001

W chwili, gdy podjechałeś niemalże pod drzwi, ktoś akurat wychodził z domu, najpewniej owy syn Andersona, biorąc pod uwagę młody wiek i typowo kowbojski strój.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Witaj młody człowieku. Czy to ty jesteś synem właściciela tego rancha? ‐ zapytał miłym tonem

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zależy kto pyta. ‐ odparł chłodno, ze sporą rezerwą, mierząc Cię wzrokiem. ‐ Nie kojarzę Cię, musisz być nowy, tak?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Randall Clark i tak, jestem tu nowy. Mam zająć się tymi Amakj… Amaksjanami którzy terroryzują tą piękną okolicę ‐ odparł

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie wyglądasz na takiego, który sam uporałby się z tym problemem. ‐ odparł kpiąco mężczyzna. ‐ Chociaż i tak każdy najemnik się przyda, to zawsze dodatkowy karabin i para oczu do ochrony rancha.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Uwierz że jestem profesjonalistą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nigdy nie wierzę nikomu na słowo, ojciec mnie tego nauczył, i z reguły mam rację.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ To dobrze. Zwłaszcza że w tych czasach jest mało osób godnych zaufania. ‐ Wypowiedział z nutą smutku w głosie ‐ A ja uświadomiłem sobie że nie powinienem być taki zuchwały. ‐ Powiedział przepraszającym tonem ‐ W końcu liczą się czyny a nie puste słowa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chyba jeszcze będą z Ciebie ludzie. Chcesz powiedzieć coś jeszcze, nim wskażę Ci drogę do kwatery i oprowadzę po ranchu? Albo o coś spytać?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Nie mam pytań. Więc prowadź. ‐ odpowiedział