Rancho Pana Andersona

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ To dobrze. Zwłaszcza że w tych czasach jest mało osób godnych zaufania. ‐ Wypowiedział z nutą smutku w głosie ‐ A ja uświadomiłem sobie że nie powinienem być taki zuchwały. ‐ Powiedział przepraszającym tonem ‐ W końcu liczą się czyny a nie puste słowa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chyba jeszcze będą z Ciebie ludzie. Chcesz powiedzieć coś jeszcze, nim wskażę Ci drogę do kwatery i oprowadzę po ranchu? Albo o coś spytać?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Nie mam pytań. Więc prowadź. ‐ odpowiedział

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po ranchu czy do kwatery?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Po ranchu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i ruszył naprzód. Sam obchód zajął Wam blisko godzinę: Zarówno z racji dokładności jak i rozmiarów rancha, które było o wiele większe niż się spodziewałeś, w końcu nie brakło tutaj licznych chata mieszkalnych dla niewolników, kowboi, najemników czy rodziny Andersonów, a także obór, szop, stajni, kurników, zagród i wielu im podobnych. Drogę do kwatery poznałeś przy okazji, ale za szybko się tam nie znajdziesz, gdyż wieść po ranchu niosła, że właściciel wrócił.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Więc trza się z nim spotkać. Wrócił, ale gdzie teraz jest?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najpewniej w swoim domu, chyba że zatrzymano go gdzieś w okolicach bramy wjazdowej.

[Kubeł1001]

PanSzakal

A gdzie kierował się jego przewodnik?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Do domu, uznając, że jego robota tutaj jest już skończona, przecież oprowadził Cię po ranchu.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Więc poszedł pod bramę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spotkałeś tam tych samych najemników, co wcześniej. Najwidoczniej ich warta wciąż trwała.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Ponoć waasz szef wrócił. Jeśli tak, to czy wiecie gdzie może się znajdować?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeden wskazał ruchem głowy na budynek, który był domem ranchera i jego rodziny.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Dzięki chłopaki ‐ Skierował się do budynku i zapukał do drzwi

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wejść! ‐ usłyszałeś zza drzwi, głos na pewno inny, dużo starszy, niższy i nieco bardziej chrapliwy niż ten, jaki miał młodzieniec, z którym wcześniej rozmawiałeś.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Wszedł więc.
‐ Dzieńdobry ‐ przywitał się na wstępie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zastałeś tam tego samego mężczyznę, z którym rozmawiałeś wcześniej, podobnego do niego, choć dużo starszego, kowboja i innego, który, sądząc po ilości posiadanej broni palnej i białej, na pewno był jednym z najemników, a być może i ich dowódcą. Niemniej, wszyscy odpowiedzieli na Twoje polecenie.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Szukam Pana Tomasa Andersona.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wyjść. ‐ odezwał się najstarszy mężczyzna, ale nim zdążyłeś zrobić choć krok w tył, to pozostali wyszli, zostawiając Was samych.