Dallas

[Kubeł1001]

Zohan666

Zawsze może się trafić jakiś przygłup. No nic, wsiadł na miejsce kierowcy i czekał na ,rozkazy".

[Kubeł1001]

Kuba1001

Minęło kilkanaście minut, dopiero wtedy załadowali wszystkie łupy, niemalże wszystko, co nie było zbyt mocno przykręcone do podłogi, ścian bądź sufitu, do swoich samochodów i ruszyli w drogę powrotną, posyłając przodem motocykle, tak jak wcześniej.

[Kubeł1001]

Zohan666

Jechał i jechał. Co mu innego pozostało oprócz tego?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ano, westchnąć z ulgą, ponieważ konwój najwidoczniej nie zdążał do jakiejś bandyckiej jaskini, ale do tej samej farmy co wcześniej, zresztą jak zresztą przypuszczałeś.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Postaraj się nie wymachiwać bronią bez powodu. ‐ Powiedział bardzo poważnym tonem, a po chwili się roześmiał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Te słowa skierowałeś sam do siebie, do Jixa czy do kogo?//

[Kubeł1001]

Zohan666

//a do siebie//

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Spodziewałbyś się, że znowu tu wrócimy? ‐ zagadnął Twój kompan, gdy samochody zwolniły i pojedynczo zaczęły wjeżdżać do środka, przez solidną bramę z drewna, metalu i drutu kolczastego.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Kiedy wspomniał o jakimś ranczo, to przed oczyma miałem właśnie to przed nami. Miej wszystko i wszystkich na oku, tak na wszelki wypadek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Sądzisz, że będą chcieli nas utrupić teraz? Przecież mogliby to zrobić nie raz, nie dwa wcześniej, a do tego prościej.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Teraz, później, może nawet i za miesiąc mogą to zrobić. Nie znamy ich i nie wiemy jacy są.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czyli co? Spróbujemy ich wykorzystać i spie**olić, zanim się zorientują?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Zobaczymy, zobaczymy… Ten bus dalej nie daje mi spokoju i myślę o nim cały czas. Ciekawe co to za typ był i czemu taki zdenerwowany był.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Może dowiemy się tego od tamtego narwanego kowboja? ‐ zapytał, a Wy w tym czasie przekroczyliście bramy rancza. Najemnicy, bo chyba tak trzeba ich nazywać, zaparkowali swoje pojazdy w charakterystycznej, czerwonej stodole, a później rozeszli się, rzecz jasna mając Was na oku i celowniku.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Może. ‐ Zaparkował samochód gdzieś na uboczu i wyszedł z niego. ‐ Pójdźmy razem do niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Albo on do nas. ‐ mruknął Jax, a Ty zdałeś sobie sprawę, że mówi tak nie bez powodu: Ku Wam szedł ten sam mężczyzna, z którym rozmawialiście wcześniej i który odprawił Was wtedy z kwitkiem.
‐ A żeby Was cholera. ‐ mruknął na Wasz widok, kręcąc głową, aby splunąć na bok. ‐ Jesteście uparci jak sam skurczybyk, wiecie?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Czemu tak sądzisz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Bo jednak muszę Was tu gościć, chociaż kazałem Wam już spieprzać.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Dziwne, prawda? ‐ Uśmiechnął się od ucha do ucha. ‐ No ale nie przychodzisz tutaj, żeby tylko to nam powiedzieć?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie. Jeśli chcecie tu zostać, to musicie wiedzieć, że nie będę Was żywił i chronił z dobroci serca albo w trosce o dobro gatunku, co to to nie. Każdy pracuje, jeśli chce mieć co jeść i gdzie spać. Nie będę trzymać Was tu też na siłę, także poszli won, jeśli się Wam to nie podoba.