Warszawa

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ Przez sam fakt, że należysz do Bandytów, powinnaś być już dawno martwa. A ja znam dobrze Waszą mentalność: My Cię wypuścimy, a Ty wrócisz z koleżkami, żeby nas wybić. Nie mam racji?
Wiewiur:
‐ Czekaj. ‐ odrzekł i odszedł, sądząc po odgłosie kroków, ale na pewno przynajmniej kilku innych ma Cię na muszce, w razie gdybyś zaczął robić coś podejrzanego.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Stał więc bezczynnie, rozglądając się na wszystkie strony. Nudno trochę, może rozmowa będzie ciekawsza…?

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐ Tak ? więc czemu Jeszce żyje ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
‐ Dobra, nowy. ‐ zakrzyknął nagle Twój wcześniejszy rozmówca. ‐ Chodź no na górę i idziemy.
Bog:
‐ Kluczem do pokonania wroga jest jego zrozumienie.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Poszedł więc na górę, głupio tak w pierwszy dzień sie nie posłuchać.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐A nie mogę do Was dołączyć?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ Żeby skorzystać z okazji i uciec lub wbić nam nóż w plecy? Myślisz, że urodziłem się wczoraj?
Wiewiur:
Po kompanach mężczyzny śladu nie było, on okazał się brunetem około trzydziestki z blizną na prawym policzku i niebieskimi oczami. Uzbrojony był w jakiś karabin, ciężko określić dokładnie jaki, tak bardzo był przemalowany i przerobiony. Ponadto miał na sobie prosty ubiór, który dodatkowo wzbogacił o prymitywny pancerz na barkach, łokciach, przedramionach, kolanach i udach złożony z drewna, rzemieni, gwoździ i złomu.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ To gdzie się ta rozmowa odbędzie?

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐ Nie uciekne, więc co zamierzasz ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
‐ Choćby i tu, jeśli nie masz nic przeciwko.
Bog:
‐ To oczywiste, że nie uciekniesz, moi ludzie o to zadbają. Co mam zrobić? Ja nic, lecz moi współpracownicy wyciągną od Ciebie odpowiednie dane. Z torturami lub bez, to zależy od Ciebie.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐Proszę, przyjmijcie mnie.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Może być. Zaczynajmy więc…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ Podaj mi chociaż jeden sensowny argument, żeby to zrobić.
Wiewiur:
‐ Więc jaki dasz mi powód, żebym Cię przyjął?

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ No cóż tutaj będzie ciężko… Umiem zabijać ludzi? Nie wiem, wychodzi na to że tyle. I też jak będzie trzeba to o lojalny mogę być.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐ Dobrze więc, potrafię wyrabiać kuszę oraz amunicję do nich,

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ Jeśli nie zauważyłaś, to broni palnej i amunicji nam tu nie brakuje.
Wiewiur:
‐ Jak będzie trzeba? Czyli dopóki będzie dobrze to będziesz lojalny, a przy pierwszej lepszej okazji wbijesz nam nóż w plecy?

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐Bedę zawsze lojalna, amunicja kiedyś się skończy, i potrafię dobrze gotować.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Źle się wyraziłem. Chodzi mi o to, że jestem lojalny, ale nie aż tak ślepo. Wiadomo, nie skoczę za kimś w ogień…// Nie chciało mi się wiadomości zmieniać, bo faktycznie chciałem to inaczej ubrać w słowa //

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ Zawsze lojalna Bandytka? Pewnie swoim wcześniejszym przełożonym mówiłaś to samo, nieprawdaż?
Wiewiur:
‐ Taaak, to brzmi zdecydowanie lepiej. Coś jeszcze?

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐Cóż, ludzie mnie lubią, kilka razy spotkałem innych i jakoś żyję… Jeszcze… Walczyć umiem, nawet dobrze strzelam…