Warszawa

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie do końca, czasem sobie pomagamy i tak dalej… Planuję odstawić Cię właśnie do nich, ale w razie czego dalej będziemy współpracować. Ja nie mam warunków, żeby trzymać w swojej kryjówce jeszcze jedną osobę.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Mam nadzieję, że nie są to żadne pojeby.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pojeby kręcą się po obrzeżach i w centrum handlowym, tam są chyba największe sku*wysyny w całym mieście.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Jakieś cechy szczególne u tych z centrum handlowego?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Takie, że zgrywają dobrych, a nim się spostrzeżesz, dostajesz kulkę w łeb albo robisz u nich za ochłapy tego, co zostanie z ich posiłków. Niby nienawidzą Bandytów i walą do nich ze wszystkiego, co mają, przy każdej okazji, to jednak nie są od nich wiele lepsi.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Wyglądają jak żołnierze?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli spotkasz kogoś, kto wygląda jak żołnierz, to możesz być pewien, że to żołnierz. Jest ich tu niewielu, ale radzą sobie dość dobrze.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Dobrze wiedzieć.
Chyba zostało mu tylko czekać aż dojadą do wyznaczonego celu, więc czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zatrzymaliście się na przedmieściach, w pobliżu murowanego domu, którego nie wykończono przed apokalipsą. Mimo to żyli tam ludzie, tak jak w prowizorycznych chatach z gruzu, drewna i złomu oraz namiotów wokół niego. Całość otaczały proste barykady, wzniesione z tego, co było pod ręką, oraz wilcze doły, fosa pełna benzyny i innych łatwopalnych substancji, palisada, choć naostrzone drewniane pale zastępowały ostre kawałki metalu, oraz coś co mogłoby uchodzić za bunkier ‐ kilka betonowych płyt osadzonych na sobie i wokół siebie, z otworami strzelniczymi i obserwacyjnymi.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Długo ich znasz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kilka miesięcy. Chcesz zapytać jeszcze o coś nim wysiądziesz?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ To wszystko. ‐ Oznajmił i wysiadł z samochodu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy tylko opuściłeś pojazd, ten odjechał w sobie tylko znanym kierunku, a z nim banda ogarów.

[Kubeł1001]

Zohan666

No i co teraz? Poczekał, aż coś się stanie i na wszelki wypadek wziął klucz w łapę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zauważyłeś kilku ludzi kierujących się w Twoją stronę, którzy machali też, abyś podszedł bliżej oraz wołali coś, czego nie rozumiałeś z racji dzielącej Was odległości.

[Kubeł1001]

Zohan666

Ruszył powoli, ale nie przyśpieszał, bo nawet nie wie czy są przyjaźnie nastawieni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Raczej wątpliwe, żeby Twój kompan zostawił im Cię na pożarcie, dosłownie lub w przenośni, prawda? Więc chyba raczej nie są tacy nieprzyjemni.

[Kubeł1001]

Zohan666

A kto go tam wie? Nadal utrzymywał takie samo tempo, dopóki do nich nie doszedł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spotkaliście się przed wejściem do tego prowizorycznego obozu. Ich było trzech, odziani nie w łachmany, jak mogłeś się spodziewać, ale porządne i wytrzymałe buty, wygodne spodnie z wieloma kieszeniami, bluzy z kapturami i skórzane kurtki, bo jak ginąć, to z klasą, acz takiemu Zombie jednak ciężko przegryźć się przez coś takiego. Poza tym wszyscy mieli przy sobie noże, jeden miał ich dodatkowych osiem, najpewniej do rzucania, drugi dysponował łomem, a kolejny maczetą lub czymś, co całkiem nieźle ją udawało. Do tego pistolety w kaburach, choć słyszałeś już o takich, którzy wkładali tam drewniane repliki, dla postrachu.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Nieźle się tutaj urządziliście. ‐ Rozpoczął rozmowę, bo ktoś w końcu musiał coś powiedzieć.