Oslo

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteśmy w cholernej Norwegii człowieku! ‐ odparł, zwieszając smętnie ramiona. ‐ Ja już dosłownie rzygam flądrami, makrelami, śledziami, tuńczykami czy co oni tam jeszcze mają… Tfu!

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Wyciągnął ku niemu rękę.
‐Wspaniała rozmowa kwalifikacyjna. Gdzie możemy postawić samochód?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podał Ci swoją, a później kazał otworzyć bramę. Gdy ta się rozsunęła, wskazał tam, jednocześnie tłumacząc:
‐ Masz dla swojego samochód cały garaż numer pięć. Jeśli chodzi o zakwaterowanie takie to poszukajcie kwatermistrza, on się Wami zajmie.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Swietnie, dziekujemy. ‐ usmiechnal sie do weterana, ktorego zaczal lubic.
Wrocil do samochodu i wyruszyl na poszukiwanie garazu V.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jako, że przylegał do innych, betonowych konstrukcji, od których niewiele się różnił, to znalazłeś go dość szybko… Poza garażami w obrębie chronionej murem i drutem kolczastym bazy znajdowały się również baraki, plac do ćwiczeń, kwatermistrzostwo, magazyny, stołówki i tym podobne.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Po odstawieniu i zabezpieczeniu samochodu, u Erica pojawilo sie lekkie niezdecydowanie. Z jednej strony chcial udac sie do kwatermistrza, zeby dostac przydzielony mu pokoj itd. Z drugiej byla ryba… mimo pokus ruszyl jednak w kierunku tego pierwszego

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kwatermistrz okazał się niskim, acz krępym, mężczyzną w wysłużonym stroju przypominającym Ci taki, jaki noszą mechanicy czy budowlańcy. Niemniej, na Wasz widok przerwał robienie notatek w zeszycie i skręcił bujnego wąsa, przyglądając się każdemu po kolei, choć nic nie powiedział.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Witaj. Nazywamy sie Eric i Samuel, swierzo zwerbowani. Ku nszej dyspozycji zostal oddany garaz numer 5. Mielismy sie tutaj zglosic w sprawie innych przydzialow.‐ powiedzial, dosc intensywnie gestykulujac

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No i po kiego machasz tak tymi łapami? ‐ spytał zdziwiony kwatermistrz, a później wskazał na koszary i ruszył w ich kierunku. ‐ Za mną, nowi.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Tak jest, starszy. ‐ mial naddzieje na kszte humoru u swojego rozmowcy. oczywiscie ruszyl za nim

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż, możliwe, ale jakoś tego zbytnio nie okazał, więc resztę drogi pokonaliście w milczeniu. Trafiliście do swojego pokoju, w którym poza skromnym umeblowaniem były dwa łózka piętrowe, z czego jedno zajęte, choć nikogo poza Wami tu jeszcze nie było.
‐ Później poznacie współlokatorów. Głęboko w dupie mam czy się polubicie czy nie, od tej pory jesteście drużyną, czyli przebywacie ze sobą, jecie, pijecie, śpicie i walczycie, dopóki któryś nie zwolni miejsca. ‐ wyjaśnił, kończąc swój wywód czarnym humorem, i wyszedł, zostawiając Was samych.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ A to ku*wa smieszek.‐ powiedzial Eric, rzucajac swoje rzeczy na dolna prycze. ‐Moge sie zalozyc o 2 papierosy, ze jednym z nich jest gruby, wysoki, mlody chlopak. Wiesz, przez gruby rozumiem wiecej niz nowe standardy. Drugim bedzie facet w srednim wieku, z lysinka, umiesniony, byly wojskowy. Was lub lekka broda, u przynajmniej tego starego. Wchodzisz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niech będzie. ‐ odparł po chwili zastanowienia. Po kilku minutach spędzonych na rozmyślaniach i rozpakowywaniu się usłyszeliście zbliżające się kroki oraz głosy, tak jakby po… hiszpańsku?

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ No prosze, do tego mowia po hiszpansku czy czyms w tym stylu. ‐spojrzal ze swojej pryczy na Samuela‐ Znam tylko Ola, Taco, Puta madre, ewentualnie chicka i seniorita

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To i tak więcej ode mnie. ‐ mruknął i zamilkł, gdy do pokoju weszli dwaj mężczyźni.
Jeden z nich był z pewnością żywą definicją słowa macho: Wysoki, dobrze zbudowany, z tatuażami, okularami przeciwsłonecznymi na nosie i papierosem w ustach. Do tego typowo wojskowe odzienie, choć pozbawione rękawów, aby mógł eksponować swoje muskuły, oraz uzbrojenie, na które składały się dwa pistolety w kaburach przy pasie, dwa noże w pochwach na biodrach, karabinek szturmowy rodzimej, czyli hiszpańskiej, produkcji przewieszony przez ramię i coś co mogło uchodzić za siekierę bądź topór zawieszone na plecach.
Drugi był jego przeciwieństwem: Chudy, blady, niski i cherlawy, odziany podobnie, ale z zakrytymi rękoma, pozbawiony także broni czy innych bajerów, ale z plecakiem prawie tak wielkim, jak on sam.
‐ Oh mierda, brachu. ‐ powiedział ten pierwszy, patrząc na Was. ‐ Najwidoczniej znowu dostaliśmy świeże mięsko.
Tamten pokiwał głową i odparł:
‐ Stawiam dychę, że za tydzień zwolnią swoje prycze.‐ odparł dziwnie pewnie, poprawiając grube szkła, które co chwila spadały mu z nosa.
‐ No, nie bądź taki, może dadzą sobie radę.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐Jeżeli nie zaoferują mi żadnego iście królewskiego łoża to ja zostaję, ta prycz wydaje mi się dość wygodna‐ powiedział Eric, wstając i podchodząc do niższego towarzysza.
‐ Jestem Eric‐ wyciągnął ku niemu rękę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Miło. ‐ odparł tamten, ale nie podał ręki. Jedynie uśmiechnął się. ‐ Nawet bardzo, serio. Na mnie mówią Cek, a mój brat to Rodrigo, a sam przynajmniej się tak nazwał.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

sprobowal podac reke Rodrigo.
‐ Tam stoi moj kuzyn Samuel, ale spodziewalem sie, ze da rade sam podniesc reke. Wiecie, biedaczek cierpi na niedobor ryb i nigdy nie wiadomo.‐ spojrazal po nich z udawana litoscia

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Co Wy macie, ku*wa, z tymi rybami? ‐ zapytał mężczyzna, ściskając Twoją dłoń, a później to samo robiąc z dłonią Samuela, gdy i on mu ją podał. Nawiasem mówiąc, ten cały Cek i jego zbył, nie podając dłoni.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Bardzo fajne pozywienie. Skoro wstep mamy za soba, nie macie niczego przeciwko, bysmy udali sie do jakiejs stolowki lub czegos podobnego?