Oslo

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

//wiem, wiem… nie miałem pomysłu//
‐Obstawiam, że nie masz przy sobie wędki?‐ spytał odpowiadając lekko obrażonym spojrzenim i przeskakując na miejsce kierowcy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chyba jest gdzieś z tyłu, zaraz za miniaturową lodówką pełną ziemnego piwa, obok grilla i kiełbasek… Widzisz?

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐Ahh zaraz obok naszej wyrzutni granatów i pizzeri… widzę widzę. ‐westchnął‐ No to rybki trzeba będzie kupić. Wsiadaj, jedziemy, bo jeszcze im całe zapasy zejdą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteśmy w cholernej Norwegii, jak mogłoby zabraknąć tu ryb? ‐ spytał, gdy ponownie zatrzymaliście się przed wejściem do siedziby Z‐Com.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐Myślisz, że połowa żołnierzy siedzi na pontonie na środku morza i łowi ryby?‐ powiedział, opuszczając samochód ‐bo ja mam dziwne wrażenie, że nie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokręcił głową i westchnął.
‐ Nie, ale Ty możesz sklecić sobie jakąś prowizoryczną wędkę i ruszyć na nadbrzeże. Co w tym trudnego?

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐Mamy jakieś patyki? ‐zapytał, zaglądając przez okna do samochodu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Coś by się znalazło. ‐ odparł, ale zamilknął, gdy podszedł do Was ten sam żołnierz Z‐Com, co wcześniej.
‐ Na bycie pełnoprawnym członkiem naszej organizacji trzeba sobie zasłużyć, jednakże już teraz możecie liczyć na wymagające misje, ale również dostęp do wody, pożywienia, paliwa, amunicji, broni i schronienia. Pytania?

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐Macie świeże ryby?‐ odparł Eric z uśmiechem na ustach

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteśmy w cholernej Norwegii człowieku! ‐ odparł, zwieszając smętnie ramiona. ‐ Ja już dosłownie rzygam flądrami, makrelami, śledziami, tuńczykami czy co oni tam jeszcze mają… Tfu!

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Wyciągnął ku niemu rękę.
‐Wspaniała rozmowa kwalifikacyjna. Gdzie możemy postawić samochód?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podał Ci swoją, a później kazał otworzyć bramę. Gdy ta się rozsunęła, wskazał tam, jednocześnie tłumacząc:
‐ Masz dla swojego samochód cały garaż numer pięć. Jeśli chodzi o zakwaterowanie takie to poszukajcie kwatermistrza, on się Wami zajmie.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Swietnie, dziekujemy. ‐ usmiechnal sie do weterana, ktorego zaczal lubic.
Wrocil do samochodu i wyruszyl na poszukiwanie garazu V.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jako, że przylegał do innych, betonowych konstrukcji, od których niewiele się różnił, to znalazłeś go dość szybko… Poza garażami w obrębie chronionej murem i drutem kolczastym bazy znajdowały się również baraki, plac do ćwiczeń, kwatermistrzostwo, magazyny, stołówki i tym podobne.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Po odstawieniu i zabezpieczeniu samochodu, u Erica pojawilo sie lekkie niezdecydowanie. Z jednej strony chcial udac sie do kwatermistrza, zeby dostac przydzielony mu pokoj itd. Z drugiej byla ryba… mimo pokus ruszyl jednak w kierunku tego pierwszego

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kwatermistrz okazał się niskim, acz krępym, mężczyzną w wysłużonym stroju przypominającym Ci taki, jaki noszą mechanicy czy budowlańcy. Niemniej, na Wasz widok przerwał robienie notatek w zeszycie i skręcił bujnego wąsa, przyglądając się każdemu po kolei, choć nic nie powiedział.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Witaj. Nazywamy sie Eric i Samuel, swierzo zwerbowani. Ku nszej dyspozycji zostal oddany garaz numer 5. Mielismy sie tutaj zglosic w sprawie innych przydzialow.‐ powiedzial, dosc intensywnie gestykulujac

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No i po kiego machasz tak tymi łapami? ‐ spytał zdziwiony kwatermistrz, a później wskazał na koszary i ruszył w ich kierunku. ‐ Za mną, nowi.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Tak jest, starszy. ‐ mial naddzieje na kszte humoru u swojego rozmowcy. oczywiscie ruszyl za nim

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż, możliwe, ale jakoś tego zbytnio nie okazał, więc resztę drogi pokonaliście w milczeniu. Trafiliście do swojego pokoju, w którym poza skromnym umeblowaniem były dwa łózka piętrowe, z czego jedno zajęte, choć nikogo poza Wami tu jeszcze nie było.
‐ Później poznacie współlokatorów. Głęboko w dupie mam czy się polubicie czy nie, od tej pory jesteście drużyną, czyli przebywacie ze sobą, jecie, pijecie, śpicie i walczycie, dopóki któryś nie zwolni miejsca. ‐ wyjaśnił, kończąc swój wywód czarnym humorem, i wyszedł, zostawiając Was samych.