Kanada

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Dała mu pozwolenie gestem tylko sobie i psu zrozumiałym, po czym wróciła do wartownikowania.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

To czemu nie odpowiadasz? Martwię się. ‐ Zapytała się szczura.

// Przepraszam, że tak rzadko odpisuję//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Soul:
‐ Przecież wiesz, że to tylko urojenia…
Abby:
Wartownikowałaś, pies wrócił po dobrym kwadransie, znacznie bardziej brudny, zmęczony i szczęśliwy niż wcześniej. Ty zaś zauważyłaś rozbłyskujące w lesie światło, coś jakby inne ogniska, pochodnie lub coś w ten deseń.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Cóż, obserwowała, czy się czasem nie zbliżają. Oczywiście z siekierą w ręku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Problem był taki, że właśnie się zbliżały.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

Spoliczkowała się, choć nie za mocno.
‐ Oszalałam. ‐

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Pewnie widziały ognisko, nie? I tak je przygasiła. Następnie pobiegła do swego towarzysza.
‐ Pobudka, Świętoszku. Mamy towarzystwo!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Soul:
‐ Oj tak, oszalałaś. ‐ potwierdził szczur i zaczął czyścić sobie futerko.
Abby:
‐ Co? ‐ spytał, jeszcze zaspany, aby później dość szybko przestawić się w tryb gotowości i dodać: ‐ Co tym razem?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nie wiem, coś za dużo świateł nas otacza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Świateł? ‐ spytał zdziwiony i być może wytknąłby Ci, że za mało spałaś lub byłaś chora, ale obyło się bez tego typu uwag, bo sam je zobaczył. ‐ Ach, świateł… Świetnie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Nie spała za mało, tylko za dużo, więc to jego wina. Hm, ciekawe co teraz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To żadne Zombie, raczej nie Mutanty, a prawie na pewno ludzie… Problem jest tylko taki, że ze wszystkich w tym zestawieniu najgorsi są własnie ludzie…

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Masz racje, ludzie są najgorsi. Co teraz?

[Kubeł1001]

tadeusz999

Vladislav, szwagier i reszta oddziału Bandytów maszerowali w iście panoramicznych krajobrazach Gór Skalistych nieopodal szczytu Mount Robson. Vladislav stał zawsze w gotowości, słysząc od swojego krewnego wiele dość strasznych informacji o plemionach Dziczy krążących po Kanady, zwłaszcza że te obszary Kordylierów wydają się niezbyt gęsto zaludnione. Szedł, głęboko ściskając w swej dłoni drewniany posążek.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

‐Oszalałam. ‐ Powtórzyła po szczurze. ‐ Ten świat ten jest moim szaleństwem? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ Nie wiemy kim są i nie znamy ich zamiarów… Proponuję się ukryć i czekać.
Tadeusz:
Problemem z Dzikimi było to, że w lasach czuli się jak ryby w wodzie, a to przeważnie różnorakie zbiorowiska leśne porastały tę część Kanady, toteż Wasza banda wybrała jedyną możliwą drogę, czyli nieco zniszczoną i zarośniętą, ale wciąż sprawną autostradę.
Soul:
‐ Nie wiem, jestem tylko zwykłym szczurem. ‐ odparł gryzoń i zeskoczył na ziemię, aby udać się do kuchni.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Skinęła głową.
‐ A gdzie? ‐ Rzuciła cicho.

[Kubeł1001]

tadeusz999

No to idzie dalej, od czasu do czasu spoglądając we wszystkie strony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ Tu wszędzie jest las. ‐ odparł i skierował się w najbliższe zarośla.
Tadeusz:
Jak na razie nie dostrzegłeś nic niepokojącego, choć powoli zapadał zmrok, co nie jest raczej dobrą wiadomością.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Cóż, przemknęła w zarośla w podobny sposób. Znała się na tym przecie całkiem dobrze.