Karta postaci
-
Radiotelegrafistawcale nie jest to kolejna postać którą porzucę na rzecz Arrowa[Imię i nazwisko:] - Jonia Langley-Saliha
[Wiek:] - 16 lat
[Płeć:] - Kobieta
[Rodzina:]
<u>Salih Dilan</u> - Ojciec Jonii, pochodzi z Iraku. W drugiej połowie lat 80’ i w latach 90’ na zlecenie rządu Saddama Husajna prowadził badania nad biocybernetycznym endoszkieletem, który miałby zapewnić irackim żołnierzom ogromną przewagę bojową. Z biegiem czasu nabywał coraz więcej wątpliwości odnośnie swojej służby dla dyktatora, więc w wczesnych latach 2000’ zniszczył większość dokumentacji i wraz z swoim synem zbiegł do USA. Tam przez kilkanaście lat pracował dla rządu Stanów Zjednoczonych, a także ożenił się z Marthą Langley, z którą spłodził drugie dziecko, Jonię. Niedawno przeniósł się do Nowego Jorku, po tym jak pewien uniwersytet zaproponował mu pracę. Postarał się o to, by dokumenty o jego przeszłości zniknęły w niszczarce, a on sam stara się o niej zapomnieć. Jest to zapracowany i uczynny człowiek, bardzo inteligenty i kochający swoją rodzinę, ale nieobyty w pracach domowych i łatwo tracący uwagę. Bardzo irytuje go przeszkadzanie mu podczas pracy.
<u>Martha Langley</u>- Matka Jonii, urodziła się i wychowała w Waszyngtonie. Przez długi czas pracowała jako sekretarka jednego z ważniejszych oficjeli rządu Stanów Zjednoczonych, tam też poznała o kilkanaście lat starszego rozwodnika z Iraku, Saliha Dilana. Para szybko przypadła sobie do gustu, i po kilku miesiącach wzięli ślub. Z tego związku narodziła się córka małżeństwa, Jonia. Niedawno przeniosła się wraz z resztą rodziny do Nowego Jorku. Jest to miła, bardzo towarzyska kobieta, chętnie rozmawiająca o wszystkim i o niczym. Uprawia fitness oraz jogę.
<u>Farrokh Dilan</u> - Starszy brat Jonii, nie jest synem Marthy, ale ta w ogóle się tym nie przejmuje. JEst studentem architektury na Uniwersytecie Waszyngtońskim, do rodziny przyjeżdża dosyć rzadko. Wdał się w ojca, jest uczynny oraz pracowity, a do tego bardzo optymistyczny. Nie potrafi opowiadać kawałów, choć cały czas próbuje. Ma dziewczynę, ale jeszcze nie przedstawił jej rodzinie, więc prawdziwość jego słów pozostaje pod znakiem zapytania.
[Orientacja seksualna:] - Jonia jest biseksualna.
[Gatunek:] - Człowiek.
[Motyw piosenki:]
https://youtu.be/gyZLBDbR10g{Stan psychologiczny:}
[Osobowość:] - Jonia jest miłą osóbką o ciepłej osobowości. Zbytnio martwi się o innych, ma pragnienie pomagania innym z ich problemami. To stoi w sprzeczności z jej lekką nieśmiałością i trudnością w poznawaniu swoich ludzi. Najlepiej pomaga jej się, gdy pozostaje anonimowa, w czym bardzo przydatne są pewne jej…zdolności.
[Słabości:] - Cóż, już po aparycji Jonii można wywnioskować, że nie jest ona specjalnie wysportowaną osobą. Do tego nie zna i nie potrafi w pełni korzystać z zdolności, jakie odkryła w sobie półtorej roku temu. Trudno jest ćwiczyć takie rzeczy, kiedy salą treningową jest wyłącznie własny pokój! Potrzebowała by do tego więcej miejsca, albo przynajmniej częstszej nieobecności rodziców w domu, co jest dosyć trudne, gdy jej matka cały czas sprasza nowo poznane sąsiadki na kawę. Kolejną słabością Jonii jest jej akcent, który przejęła po ojcu - tak bardzo Blisko Wschodni, że czasem niektórzy nawet mają trudności z zrozumieniem jej słów. Jonia bardzo wstydzi się swojego akcentu, ale nie potrafi się go wyzbyć.
[Silne strony:] - Jonia jest wspaniałym biologiem, gdy mieszkała w Waszyngtonie dwa razy zdobyła tytuł stanowej laureatki olimpiady biologicznej. Także przeszła kurs pierwszej pomocy, wobec czego jest w stanie pomóc wielu przypadkom poszkodowanych osób.
[Zdolności:] - Gdy Jonia miała ledwo kilka lat, była bardzo ciekawskim dzieckiem. Oglądała różne rzeczy, wąchała, próbowała. Raz, pod nieobecność jej ojca, weszła do jego biura i połknęła czarną pastylkę, która wówczas wydawała jej się cukierkiem. Oczywiście, cukierkiem nie była, a biocybernetycznym endoszkieletem, nad którym pracował jej ojciec jeszcze gdy mieszkał w Iraku. Endoszkielet oplótł jej system nerwowy i rozwijał się wraz z nią. Niemniej, uaktywnił się dopiero, gdy Jonia miała 14 lat, czyli jakieś półtorej roku temu. Endoszkielet pozwala jej na tworzenie konstrukcji wyjętych wprost z jej umysłu. Konstrukcje te materializują się w czasie zależnym od ich rozmiaru i na przykład taka deska antygrawitacyjna (jedna z obecnie ulubionych rzeczy Jonii, które może ona tworzyć z użyciem jej zdolności) zajmuje jej koło 2-3 sekund. Co ciekawe, konstrukcje te wyglądaj, jakby złożone były z pikseli (przypominają tzw. pixel arty). Każda rzecz, którą Jonia materializuje, korzysta z jej energii, więc im większa konstrukcja i im dłużej jest utrzymywana, tym bardziej męczy ona dziewczynę.
Oczywiście, ubrania ma normalne. Wdzianko z obrazka Jonia materializuje na sobie, gdy chce pozostać anonimowa. Niemniej, częściej jest to po prostu ciemne ubranie z dużym kapturem, zasłaniającym jej twarz. -
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
