Sandy Island Town
-
Kiedy tylko pył opadł, Alejandra zobaczyła coś, czego się zdecydowanie nie spodziewała. Jest to dość znany przeciwnik X-Manów, Mutant Omega Red… Ale w wersji dziecięcej i płaczący tak, że chyba nie szczególnie widzi nawet co się dzieje.
Tymczasem Wolverine wstał, już zregenerowany, ale wciąż zakrwawiony, po czym stanął obok Alejandry i powiedział obojętnie:
-Ta. To jest to co widzisz. Krótka czy długa historia? -
Erine
No to ona zdejmuje piżamę i przebiera się w strój codzienny. Zajęło jej to chwilę, a potem zeszła na dół po schodach, aby sobię zrobić śniadanie na początek (?) dnia. Wręcz się spieszyła, ponieważ brzuch odrazu zaczął jej burczeć. -
Nie…
Bardziej niewiarygodnej rzeczy Alejandra w swoim życou chyba nie mogła przeżyć. A przecież jest nosicielką pradawnego demona wymierzającego karę grzesznikom!
Słysząc obojętny ton Logana, odwróciła się w jego stronę, wciąż prztrzymując zmutowanego dzieciaka-superzłoczyńcę do ziemi, by jednocześnie ponownie zmienić się w swoją oryginalną postać i powiedzieć wielce zdumiona, by nie rzec, zszokowana:
-Wolę krótszą. Serio. -
Alejandra zdecydowanie widziała w swoim życiu naprawdę wiele, ale na liście tych “wielu” rzeczy na pewno nie było zobaczenie jednego z najbezpieczniejszych mutantów w wersji dziecięcej!
Logan westchnął, po czym szybko oraz ponuro odpowiedział:
-Jest taki skurwysyn z innej planety. Nazywa się Mojo i prowadzi kosmiczny program telewizyjny w którym porywa X-Manów, zmienia ich w dzieci i używa jako aktorów w tym czymś. Teraz się przerzucił na naszych przeciwników. Ta. To jest krótka wersja. -
Słysząc ten, wydawać by się mogło na pierwszy rzut oka, stek wierutnych bzdur, Alejandra nie tylko ucieszyła się z faktu, że nie poprosiła o dłuższą wersję, ale też tak się zadziwiła, że aż gębę rozdziawiła z tego całego wrażenia. Bądź co bądź, na tym świecie dzieje się wiele pojebanych rzeczy, jednak kosmiczny telewizyjny potentat-pedofil porywający X-manów i robiący z nich dzieci to jednak nieco za dużo jak na granicę jej osobistej toleracji dziwności.
Kiedy Logan skończył, jedną ręką złapała infantylną wersję Omega Reda za fraki i podniosła go do góry, zaś drugą złapała się za głowę i rzekła z mieszaniną zdziwienia i zrezygnowania:
-Dobra, ja się więcej nie dopytuję… Tylko mi powiedz, co teraz zrobić z tym szczylem… -
Erine:
Tak właściwie… Nie koniecznie jest to początek dnia. Jest równo południe… A najwidoczniej Erine jest jakaś przeklęta w kwestii rodziców, ponieważ zbudziła się jakieś dwie godziny przed czasem żeby spotkać się z rodzicami przed tym jak pojechali do pracy.
Alejandra:
W tym przypadku Alejandra może się poszczycić tym, że w rekordowym tempie w jej życiu dzieją się pojebane rzeczy. Najpierw zostaje Ghost Riderem, potem biblijny Adam próbuje wykorzystać jej moc dla własnych celów, a teraz… To. Po prostu kurwa to.
Wolverine założył ręce, po czym odpowiedział lekko zdegustowany:
-Mnie się pytasz? To ty tu miałaś mieć podejście dla dzieci. Tak standardowo, to my się napiepszaliśmy, dopóki nie przyszło wsparcie kogoś z nas albo któryś z nas nie padł… Ale… Coś mi nie pozwala rozpłatać tego szmaciarza, kiedy jest dzieckiem."Miałem zamiar tu umieścić interesujący cytat osoby mądrzejszej ode mnie, ale jakoś mi nic do głowy nie wpadło, więc pozdrawiam każdego kto to zobaczy"
-
@Lego-Gayoda
Erine
Poszła do kuchnii, przechodząc koło rodziców i machając im ręką na powitanie. -
-Co się dziwisz? - szybko odparła - Dzieci nie powinno się krzywdzić, nawet, jeśli to inne wersje tych złych. No nic…
Po tym słowach spokojnie ułożyła małego Reda na ziemi i przy nim przykucnęła.
-Mały, już, spokojnie… - zaczęła spokojnym, kojącym tonem - Już nic się nie dzieje, nie ma powodu płakać… -
@Kaiserowsky // Miałem na myśli, e rodzice już pojechali do pracy
@Woj20000
-Ta… Nie zapominaj tylko, że może i to jest bachor, ale jednak na mocy to nie szczególnie stracił. - odpowiedział Logan, po czym z obrzydzeniem się odwrócił plecami.
Natomiast mały Omega Red mocno się chwycił Alejandry tak, że aż ją zabolało i przez łzy wyjąkał:
-Ja… Ja chcę do domu…
Można usłyszeć obrzydzenie Logana na podstawie samego jego westchnięcia. -
Ajć… Mimo tego wszystkiego, Wolverine ma całkowitą rację. Niby jest dzieckiem, jednak wciąż to złoczyńca, tylko… taki pomniejszy i o prawdopodobnie dziecinnym umyśle, więc Alejandra będzie musiała w kontaktach z nim lawirować między zrozumieniem a sporą dozą ostrożności, by nie zostać z ręką w nocniku.
-Świetnie, lepszej metafory nie mogłam znaleźć - skarciła się w duchu za tą przesiąkniętego ironią losu, po czym próbując odkleić dzieciaka jak najlżej od siebie, jednocześnie mówiąc:
-Spokojnie, zabierzemy cię tam. Tylko uspokój się, bądź grzeczny i, co najważniejsze, słuchaj się mnie i pana Logana, dobrze? -
Erine
No to idzie do kuchnii zrobić sobie śniadanie, ot co. -
Woj:
Tylko że największy problem jest wciąż w tym, jak to odkręcić! Zakładając, że w ogóle się to da odkręcić.! W końcu… Demony demonami, piekło piekłem, ale Alejandra nigdy o zmianie czyjegoś wieku nie słyszała tak w praktyce. Należy mieć nadzieję, że skoro Logan coś wie o tym całym… Mojo. Powinien mieć jakieś doświadczenie w takich sprawach, prawda?
-Dobrze. Dobrze, proszę pani… - odpowiedział, po czym lekko się jej nachylił do ucha i powiedział szeptem - Ale nie chce się słuchać pana Logana… On śmierdzi i chciał mnie skrzywdzić.
Erine:
No cóż, płatki, tak jak standardowo? -
Dodatkowo nie tylko doświadczenie Logana może być w tym pomocne, ale też innych X-menów, których ten cały Mojo jeszcze nie zmienił w dzieci. Ot, choćby takiego profesora Xaviera, który najpewniej posiada na tyle wiedzy, by coś na to zaradzić. Najpewniej…
-No… dobra. Ale tak serio się mnie słuchaj, jasne? - rzuciła zarówno zaskoczonym, jak i stanowczym tonem, gdy powiedział jej o własnych wątach co do Logana na ucho - Tylko tak serio. -
… Najpewniej niestety nie znaczy tego samego co “na pewno”. Zwłaszcza, że o ile Logan powiedział, że rzeczywiście taki problem się pojawił w przeszłości, to Alejandra nie ma pojęcia w jaki sposób go zażegnano. Może też się pojawić problem w postaci niektórych X-Manów nie mających szczególnej ochoty, żeby ich długoterminowi adwersarze wrócili do pełnej sprawności.
-D-Dobrze, będę się pani słuchaj, zrobię wszystko. - odpowiedział, chowając się przed Wolverinem za Alejandrą. Tymczasem Logan uznał, że to dobra pora na zapalenie cygara. -
Jakkolwiek zrozumiała, perspektywa pozostawienia zasługujących na karę złoczyńców w stanie potencjalnie wiecznego (w końcu nie wiadomo, jak to działa) dzieciństwa jest jednak dosyć okrutna i nadzwyczaj niemoralna. Poza tym, mało ma wspólnego ze sprawiedliwością za grzechy, którą oba sama, jako Ghost Rider, wymierza.
Jednak tym będzie martwiła się przyszła Alejandra. Teraźniejszą głowę zawraca,perspektywa niańczenia dzieciaka i słuchania się podstarzałego, zgorzkniałego X-mena.
-Dobra, Logan… Dzieciak będzie się nas, a właściwie to mnie, słuchał. Co teraz? -
Tak właściwie, w tym przypadku może się jeszcze okazać, że określenia “niańczenie” będzie można użyć zarówno w kontekście zmienionego w dziecko Omega Red, jak i gburowatego, uwielbiającego wyroby tytoniowe X-Mena.
Przed chwilą wspomniany mutant odpowiedział Alejandrze:
-Dobre pytanie, koleś. Skoro gówniarz słucha się tylko Ciebie, to chyba będziesz zmuszona zostać w moim domu aż przyleci odebrać od nas nasz mały problem. Zadekowałem się w chacie gdzieś w tych okolicach. Huh, najwyżej będę spać na podłodze. - odpowiedział obojętnie, w międzyczasie puszczając dym z cygara. -
A przypominając sobie chodzące tu i ówdzie plotki o skłonności tego X-mena do zaglądania do przysłowiowego kieliszka, perspektywa niańczenia dwóch chłopa staje się tym bardziej prawdopodobna.
-Brzmi jak plan. - rzuciła, chcąc, aby w głosie pobrzmiewał jej choć cień udawanego zadowolenia - Będę tylko musiała zadzwonić do Johnny’ego i wyjaśnić mu sprawę. -
No świetnie. Największym marzeniem Alejandry przecież jest bycie niańką dla nałogowego palacza mutanta pijącego alkohol, będącego weteranem kilku wojen oraz mającego niezniszczalny metal w kościach, a także dla szalonego mutanta-ekstremisty zmienionego w dziecko przez jakiegoś świra.
-Jasne. To zadzwoń do Ex Płonącego Łba i się stąd wynosimy. - odpowiedział ponownie obojętnie, choć zażartował. -
Jedno jest pewne - na pewno, ale to na pewno, będzie ciekawie. Acz tak w wielce negatywnym znaczeniu. Mimo wszystko, sama Alejandra stara się o tym teraz nie myśle. Zamiast tego zaczęła szukać po kieszeniach kombinezonu swojego telefonu, licząc jednocześnie na to, że w tej całej burzy piaskowej jej się w żaden sposób nie rozwalił.
-
Owszem, znalazła swój telefon. O dziwo, po tym całym napierdalaniu się, wciąż działa! Zasięg w tym miejscu nie jest zbyt dobry, ale… Cóż, nie znaczy to, że nie powinna nawet próbować dzwonić do Johnnyego, może akurat się uda nawiązać połączenie?
