Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Różowa sięgnęła do klejnotu na swoim brzuchu i zaczęła w nim grzebać. Po chwili wyciągnęła ciastko truskawkowe i je podała Vergisowi.
A on je zjadł.
Różowa go podniosła i położyła na kanapie, a następnie go przytuliła na leżąco.
Mruczy zadowolony. A w ogóle co to za kamienie… Chyba je kiedyś widział.
Tak… Kiedyś na pewno widział. Różowa lekko mizia Vergisa swoimi włosami.
Lekko wyszczerzył ząbki w uśmiechu.
Różowa również się uśmiecha.
Polizał jej twarz.
Różowa się zaśmiała. -Aww, jesteś słodszy od ciastka, które Ci dałam!
Wystawiłlekko język, jak to robię czasem zadowolone psy.
-Mogłabym Cię tak przytulać cały dzień! Szkoda, że nie mogę…
-A… Dlaczego nie?
-Bo mama mówiła, że mam się z nią trochę przejść po okolicach, zamiast cały dzień siedzieć w domu i nic nie robić…
-Nawet jak leżysz coś robisz.
-No wiem! Mama chwilami strasznie mnie… Wkurza.
-Znaczy starsi mają więcej doświadczenia, wiedzy… Ale czasem chyba zapominają, jacy byli.
-Um… Chyba? No w każdym razie, mama chwilami mnie wkurza. I strasznie się denerwuje kiedy ją pytam o babcie. Wysyła mnie wtedy do pokoju i każe nie wychodzić aż ona nie powie, że mam wyjść!
-Mam tak samo… Tylko mata nie chce mi powiedzieć kim był tata.
-Chyba mamy ze sobą dużo wspólnego. Zostaniemy przyjaciółmi?
-A co to przyjaciel?
