Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Różowa do niego podeszła i go podniosła.
Dalej się nie rusza.
-No ej, nie bądź taki obrażony!
-Mogłaś co sobie zrobić.
-Wcale nie! Ja to dokładnie planowałam!
-A ja skąd wiedziałm, że tak możesz?!
-No… Nie wiem. Przepraszam, VI.
-Po prostu się o ciebie bałem…
-Przepraszam, już tak nie będę robić.
-Dobrze…
-Nie chciałam, żebyś się źle czuł, naprawdę!
-Dobrze, wystarczy.
Różowa milczy.
-Słuchaj… Ja nie znam twoich możliwości… Swoich też nie… Ani ty nie znasz moich. Jesteśmy zagadką dla siebie.
-Ale czy to nie oznacza, że powinniśmy się lepiej poznać, żeby być jeszcze lepszymi przyjaciółmi?
-Możliwe.
-No więc… Mogę opowiedzieć to co mi o mnie mówiła mamusia?
-Możesz.
-OKEJ… No to mogę leczyć inne żywe istoty i naprawiać przedmiot moimi łzami, kontrolować rośliny, tworzyć tą bańkę, przyzwać tarcze… I tyle mi mówiła.
-A ja latać ziać ogniem, kwasem, trochę niewidzialności i… Tyle…
Andrzej_Duda
