Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
-Em… A można zjeść?
-Tak… Ale fu! Jak można jeść coś co jest żywe tak jak ja albo ty?!
Wzruszył “ramionami”. -Rośliny też są żywe.
Różowa ma focha.
Podszedł do niej i spróbował ją uspokoić mruczeniem.
Różowa dalej ma focha.
Dalej mruczy.
Różowej zaczęła drżeć twarz.
Różowa się rozplakała. -PRZEEEPRAAASZAAAM, WYBAACZ MII!
-Nie szkodzi, naprawdę. Czasem coś pierdzielnę…
Różowa dalej płacze.
Zaczął ją głaskać, by pociaszyć.
Różowa wciąż chlipie.
Dalej ją głaszcze. -No już…
Różowa przytuliła Vergisa z całej siły.
Mimo nieukrywanego bólu miażdzonych żeber, kości skrzydeł i prawdopodobnie kręgosłupa, nic nie mówi.
Co ciekawe, co kilka łez Vergis czuje się jak nowo narodzony… A potem jego ciało jest miażdżone. I tam w kółko.
-Ratunku…
Różowa przestała ściskać, ale wciąż płacze, dzięki czemu Vergis ponownie ozdrowiał. Patrzy się na niego zdziwiona.
Andrzej_Duda
