Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
-Jesteś najlepszą rzeczą jaka mi się stała o tysięcy lat…-powiedział tata ze łzami w oczach.
Zamruczał tylko.
A tata go mocniej przytulił.
-Spokojnie tato… Wszystko jest dobrze.
-Wiem synku, wiem…
Spojrzał się w oczy tacie.
Tata wygląda na bardzo wzruszonego, ale jednocześnie szczęśliwego.
-A co się stanie, jak dorosnę?
-No… Chyba będziesz… Cholera, nigdy się nad tym nie zastanawiałem… - odpowiedział tata zmieszany i zmartwiony.
Spojrzał się na niego smutnymi oczyma.
-Nie smuć się mały… Coś wymyślimy… Na pewno…
-Tato… Może pójdziemy już do domu?
-Tak… Jeśli chcesz…
-To wracajmy…
Tata wciąż przytulając Vergisa, zaczął iść w kierunku jego gniazdka.
A on tak siedzi sobie oszczędzając energię.
Ciekawe, czemu tata się tak nagle rozkleił?
Może dlatego, że jest miły… I wdzięczny?
Wdzięczny za uczynienie jego życia bardziej wartościowym?
Andrzej_Duda
