Las Nieznandia [ZIEMIA?]

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

To dość ciekawe towarzystwo. Wszyscy pasują idealnie do klimatu gospody, mają ubrania oraz ogólny styl jakby ktoś ich wyrwał z XIX wieku. Niektórzy piją piwo w samotności, a inni w towarzystwie, śmiejąc się. Jest też jeden ponury starzec z siwą brodą siedzący w samym rogu oraz patrzący się ponuro na pusty, drewniany stolik.

[Andreas D.]

Woj2000

Zaciekawiony tym, co widzi, Andy zwrócił uwagę na tego staruszka i dyskretnie mu się przyglądał przez chwilę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Andy po rzeczywiście dłuższej chwili obserwowania ponurego starca zauważył, że owy dziadeczek co chwilę wyjmuje z rękawa długiej szaty buteleczkę z jakąś czarną mazią, jakby jej pilnował, a potem ponownie ją chowa do swojego ubrania.

[Andreas D.]

Woj2000

Andy’ego to nieco zdziwiło.
-*Ropę na własnym gruncie on odkrył i chce ją w tajemnicy wydobywać czy co? * - pomyślał, lecz zaraz potem zwrócił uwagę ba inną rzecz. Scenę, na której w zamyśle powinien odbyć się jakiś występ.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hmm… Jeśli to jest przygotowanie do przedstawienia, to świetne mają stroje, a jeśli nie , to znaczy, że nie ma tutaj żadnych aktorów do przedstawień, a tylko łachmaniarze siedzący na nieczynnej scenie. Aktualnie, na owym podeście siedzi ten stoi człowieczek i patrzy się centralnie na Andy’ego.

[Andreas D.]

Woj2000

-*Co on się tak na mnie lampi? * - pomyślał nieco skonsternowany, również mu się przyglądając.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A ten dziwny człowieczek wciąż wlepia wzrok w Andy’ego, przerywając to tylko koniecznym mruganiem.

[Andreas D.]

Woj2000

Nieco zaniepokojony Andy przysuwa się bliżej do Perydot i odzywa się do niej szeptem.
-Ej, domyślasz się może, czemu on tak się na nas gapi? Może to jakiś psychol?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot spojrzała na tego gościa i zachichotała cicho.
-Wygląda jakby uciekł z domu wariatów,. uprzednio się ubierając w schowku woźnych. - skomentowała Perydot żartobliwie.

[Andreas D.]

Woj2000

Andy również się cicho się zaśmiał z komentarza Perydot, po czym dodał.
-Ta… ale przyznasz, że trochę dziwnie, że się tak na nas wpatruje, nie? Może czegoś od nas chce?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A czego może od nas chcieć taki… Dziwak? Obłąkaniec? Wariat?! Psychopata?! Może jednak tutaj nie śpijmy?!

[Andreas D.]

Woj2000

-Spokojnie, Perydot. - odpowiedział spokojnie - Tak, jest wariatem, ale wolę już jego niż przebywanie w dzikim lesie w środku nocy. Poza tym, jesteśmy w gospodzie. Jakby chciał coś nam zrobić, to pamiętaj, że są tu inni. Zrobi się raban na całą gospodę i już. Do tego moja prawa ręka wciąż jest sprawna i nadal mogę mu nakopać do dupy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot się zaśmiała z wyrażenia “nakopać do dupy”. Następnie jeszcze raz spojrzała na tego wariata, a po tym na Andy’ego.
-Tak… Masz rację. Ale szkoda, że w ogóle musimy być w tym lesie wbrew naszej woli, zamiast szybko odwiedzić twojego brata i odlecieć.
I teraz gospodyni podeszła do DeMayo i podała mu porządnego mielonego w drewnianej misce, a do tego piwo, tak jak chciał.
-Proszę bardzo. - powiedziała.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dziękuję. - odpowiedział, uśmiechając się lekko do karczmarki - Mogę zapłacić teraz?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak, to będzie jakieś 15 funtów. - odpowiedziała szybko.

[Andreas D.]

Woj2000

-Fun…tów? - zapytał się zdziwiony - A w dolarach amerykańskich pani przyjmuje?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No niby mogę przyjąć, ale z kolei mi tego nigdzie nie przyjmą. Tak to tutaj jest.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dobra, niech pani zaczeka. Może coś znajdę. - powiedział, po czy wyjął swój portfel i zaczął w nim przebierać, licząc na to, że zapodziały mu się gdzieś waluty innych państw, pozostałe z dawnych podróży.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ma jakieś pięćdziesiąt funtów w monetach. Niby to pamiątka, ale cóż, przecież jakoś musi zapłacić za otrzymane usługi… Trzeba się poświęcić.

[Andreas D.]

Woj2000

Szybko wyliczył z tych drobnych piętnaście funtów i położył je na stole, tuż przy zamówionym posiłku.
-A przy okazji - zagadnął, jednocześnie chowając portfel - Wie pani może, kim jest ten człowiek w czerwonym kubraku przy scenie? Cały czas patrzy się na mnie i moją krewną, co jest dość… dziwne.