Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
-No więc tak Pete… Masz symbionta z manią wyższości i nadaktywnością psychoruchową
-To może lepiej go… Roz…ruszać?
-To samo zaproponował, byś się ruszał. Więcej.
-Ale ja nie mogę się ruszać cały czas…
-Wiem. Ale nie chce słuchać.
-Uch… No to… Idziemy do Raft?
-Idziemy.
Peter powoli wstał, opierając się o Czarną. Następnie zaczął iść przed siebie.
Idzie zatem podpierajac go.
Z każdym krokiem idzie coraz sprawniej.
“Nie trzeba aktywować mu chorobę, gdy się nie rusza.”
“…” Peter idzie już całkiem o własnych siłach. // Skip aż dojdą?
//Aha.
// Aha, w sensie tak?
//Yup.
// Dobrze. Trudno zrozumieć sens “aha” bez tonu głosu. // Czarna i Peter dotarli do mostu łączącego ląd z terenem Raft. -To już tutaj. Jeszcze tylko zaczekamy na Pana Octaviusa i możemy wchodzić.
-To on jest w śrosku czy na zewnątrz?
-To długa historia. Doktor Otto Octavius już zrezygnował ze swojej “kariery”. Natomiast jego córka… No cóż…
-Rozumiem…
-Ogólnie, doktor Octavius jest miły kiedy nie próbuje cię zabić tytanowymi mackami.
