Blok w Queens [NOWY JORK, ZIEMIA]

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Może i są… Nawet na pewno są, według mapy… Ale to praktycznie 3 razy tyle drogi.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Czyli chyba nie ma wyboru. Cóż, będzie musiała to przeżyć. I tak pewnie wzrok sklepikarza był dziwny tylko w wrażeniu Jonii. Udała się owego sklepu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Zwłaszcza, że on tylko patrzył, czy Jonia na pewno patrzy w dobrym kierunku, żeby w razie czego się upewnić, że idzie w dobrym kierunku. Stoi przed drzwiami do sklepu.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Wdech. To tylko miły sprzedawca, który nie patrzy na Ciebie dziwnie. Wydech. Idziemy. Powtarzając sobie te słowa w głowie, otworzyła drzwi sklepu i weszła do środka. Od razu spojrzała w kierunku lady, chcąc dostrzec, czy sklepikarz znów będzie kierował na nią swój wzrok.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jak się okazało… No, okazało się coś bardzo dziwnego. Kiedy weszła do środka, zobaczyła zupełnie innego sprzedawcę niż wcześniej. Ten ma koszule w kratkę, jest zdecydowanie młodszy oraz ma łysinę i rudą brodę.
-Dzień dobry. - powiedział obojętnie.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Dzięki wszystkiemu co dobre! Krzyknęła Jonia w duszy. Inne sprzedawca niemalże całkowicie rozwiał jej lęk przed wygłupieniem się wobec obcego człowieka. Spokojnie udała się na poszukiwanie koperty, spoglądając co jakiś czas ukradkiem na kasjera.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

O ile obiektywnie rzecz biorąc nie miało to dużego znaczenia, to zdecydowanie poprawiło to humor Jonii i zwiększyło jej pewność siebie.
Koperty znalazła na stojaku obok lady.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Wzięła trzy. Potrzebowała jednej, ale hej - zawsze mogą przydać się w przyszłości. Razem z nimi podeszła do kasy i położyła je na ladzie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-To będzie 3$. Równo. - powiedział sprzedawca.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Wyciągnęła zażądaną sumę pieniędzy z kieszeni i położyła na ladzie: – P-proszę. – Powiedziała, zająknszowszy się tylko lekko.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ten natomiast bez słowa schował pieniądze do kasy i skinął głową. Tak po prostu.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

I bardzo dobrze.
– Do widzenia. – Pożegnała się pospiesznie, porwała koperty i wyszła z budynku. Skierowała się do mieszkania.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Po chwili znalazła się pod wejściem do swojego bloku. Chwila… W którym to ona mieszkaniu mieszkała…

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

…Naprawdę? Naprawdę? Po prostu sprawdziła numer na kluczu i porównała go z numerem drzwi.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

No… No, na kluczach jest! Mieszkanie 3b!

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Prosz, takich rzeczy się po prostu nie zapomina, zawsze są sposoby na to, by się ich dowiedzieć. Podeszła do swoich drzwi i otwarła je, wchodząc do środka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A więc… Weszła! No więc po prostu weszła do środka swojego mieszkania.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Westchnęła, po czym rzuciła się na swoje łóżko. Myśli o jutrze, które wcześniej rozganiała, znów powróciły. Czemu ten dzień musi się tak dłużyć?! Czemu stres musi zaginać bieg czasu?!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

No cóż… Może lekko mimo wszystko pocieszyć myśl, że Jonia z pewnością nie jest jedyną stresującą się dziewczyną… Choć to fakt, że stres wydaje się prawie jak magia.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Stres to magia? Prędzej przekleństwo. Może ciepły prysznic ją odstresuje? To brzmi jak dobry pomysł.