Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
-Hmm… W ten rozkoszny sweterek zakładany przez głowę i spodnie podobne do jeansów.
-Jak Ma Diament sobie życzy. -i przywdział ostrożnie Alexa w owe ciuchy.
Biała Diament poklepała Alexa po główce. -Doskonale. A chcesz usłyszeć, co Alex nauczył się przed chwilą mówić?
-Owszem.
Biała Diament mruknęła coś Alexowi do ucha. Ten natomiast płynnie powiedział: -Mjuj Dajament.
-Szybko się uczy, skurczybyk…
-No dokładnie. A słuchaj jeszcze… Alex powiedział kolejno: -Rzułty Dajament, Nebesgji Dajament, Homfort, rozdżasgać wsiśgie fuźie.
Zachichotał .
Biała Diament natomiast wygląda na bardzo dumną. Alex na koniec pokazał na Forsteryt i powiedział: -Fortnajt!
//o ty cepie// Ma gwiazdki w oczach. Powiedział “Forsteryt”! …no, a raczej spróbował powiedzieć.
Ale najważniejsze jest to, że próbował! Po dłuższej chwili zachwytu od obu jego wychowawców, Alex powiedział “mama” i przytulił się do Białej Diament.
Szkoda, że nie powie “tata”.
Najwidoczniej nie widzi w Forsterycie figury ojca…
Turbo-ała.
Trzeba mieć nadzieję, że Diament go wychowa na porządnego chłopaka, a nie miniaturową i męską wersję samej siebie.
Miejmy nadzieję. Wtedy to…mogą być problemy
Zwłaszcza, jeśli Alex odziedziczy moce stałego odkształcenia formy świetlnej…
Wtedy to ma, delikatnie ujmując, przeje*ane.
Albo będzie dosłownie podnóżkiem Alexa pozbawionym własnej woli. Obie opcje wydają się fatalne. Tymczasem Alex zeskoczył z Białej Diament i wyjątkowo zdolnie zaczął iść w kierunku Forsterytu.
Des-pa-cito
