Szpital w stanie Jersey

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Teraz Maheswaran nie jest nawet pewny, czy to na pewno jest sen… Czy po prostu bardzo dziwna rzeczywistość, w którą trudno w ogóle nawet uwierzyć. Trudno też stwierdzić czy ten cały Havoc w ogóle ma przyjazne czy wrogie zamiary wobec Douga. Nie ma pewności co do tej kontroli umysłu…
“Co wtedy? Wtedy ja mam to dupie… To znaczy, my mamy to w dupie. Zostaje z tobą czy tego chcesz czy nie.”

[Andreas D.]

Woj2000

-No dobrze… - odparł nieco zrezygnowany, jednak potem dopowiedział z wyraźnie słyszalną twardością - Nie zamierzam więcej się wykłócać. Ale pamiętaj o jednym, Havoc. To jest nasze wspólne ciało, więc mam do niego takie same prawa jak ty. Więc nawet niech ci przez myśl nie przejdzie próba wyrzucenia mnie z tego interesu. A już na pewno nie waż się krzywdzić kogoś z mojej rodziny. Jako rozsądny… organizm żyjący w symbiozie, zaakceptujesz te warunki?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

“No jasne, że tak. Jak to mówią ludzie, nie będę srał we właśnie gniazdo, prawda? To jak coś, to nie ma odwrotu i fajnie.” - odpowiedział Havoc, jakby to była dla niego normalność. Następnie Doug poczuł, że zaczyna się budzić.

[Andreas D.]

Woj2000

-No… dobrze… - odpowiedział, wyraźnie czując zbliżające się zbudzenie, po czym zamilkł, oczekując na spokojne zakończenie snu i powrót do zwyczajnego, pozbawionego symbiotycznej smoły życia.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy Doug się obudził, zobaczył świat z dość… Dziwnej perspektywy. Tak jakby do góry nogami. Pod sobą widzi łóżka oraz cały sprzęt szpitalny…

[Andreas D.]

Woj2000

Doug znalazł się w wielkim szoku, gdy znalazł się w tak dziwacznej, lekko mówiąc, sytuacji. W końcu… kiedy szedł spać, był cały w gipsie.
-Jak to możli… - zapytał sam siebie, jednak zaraz przypomniał sobie swój dziwaczny sen i kierując się nim, zaczął uważnie rozglądać się nie tylko po okolicy, ale także po swoim ciele, by potwierdzić swoje przypuszczenia.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy spojrzał na dwoje ciało, nie zobaczył niczego szczególnego poza tym… Że jego stopy są całe pokryte czarną substancją, a na miejscu paznokci są dość duże szpony. Po chwili jednak coś go uderzyło jeszcze bardziej. ON NIE JEST JUŻ POŁAMANY!

[Andreas D.]

Woj2000

To… to jest po prostu niemożliwe. Te wszystkie obrażenia nie mogły tak po prostu się wyleczyć. To, w połączeniu z tymi szponami i czarną substancją jednak wskazuje, że… nadal śni.
-Tak, tak, to tylko zwykły sen… - wymamrotał do siebie, po czym spróbował zejść z sufitu, gdyż tam się teraz najprowdopodobniej znajduje. W tym celu spróbował ,odepchnąć się" od powierzchni, do której teraz jest przywarty.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy to uczynił, poczuł jak czarna substancja pokrywa całe jego ciało, a on sam wbija się w podłogę z taką siłą, że aż zrobił dziurę. Jednakże, nie poczuł żadnego.
“Sku*wysynu, chcesz nas zabić?!” - wydarł się prawie przestraszony głos w głowie Douga.
Po chwili usłyszał, jak ktoś biegnie w jego kierunku z korytarza.

[Andreas D.]

Woj2000

-Havoc? To ty? - zapytał się równie przestraszony, szybko wstając, by ujrzeć rozmiar zniszczeń. Tak wielka dziura…
Wygląda na to, że dzięki jego pomocy zyskał… supermoce. Bo inaczej nie da się tego wszystkiego wyjaśnić.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

“NIE KUTAFONIE, ŚWIĘTY MIKOŁAJ! NO JASNE, ŻE TO JA!”
Tymczasem Doug zobaczył, jak z korytarza przybiega do niego jego dotychczasowy strażnik.
-Co do cholery… - mruknął pod nosem, po czym wyjął pistolet z kabury i wycelował go w Maheswarana.

[Andreas D.]

Woj2000

-Czekaj, czekaj! - krzyknął, podnosząc ręce do góry - Nie strzelaj! To ja, Doug!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ochroniarz spojrzał się zdziwiony. Wygląda na to, że nie wie co robić.

[Andreas D.]

Woj2000

Wszystko idzie jednak w miarę dobrze, gdyż nie jest już tak pewny co do wpakowania mu kilku porcji ołowiu między oczy.
-Słuchaj… - zaczął spokojnie, powoli zaczynając podchodzić bliżej - Wiem, że pewnie wyglądam odmiennie, ale uwierz mi - jestem tym samym gościem, z którym niedawno cisnąłeś bekę z Rossa!
W myślach jednak dodał zaniepokojony do Havoca:
-Miejmy nadzieję, że to kupi. Jak nie, to umarł w butach dla nas dwóch

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

“Jak dla mnie to duży problem nie jest, po prostu go pie**olniemy razem i po zawodach.”
Ochroniarz patrzy się na Douga jeszcze bardziej zdezorientowany niż wcześniej. Po chwili zaczął powoli opuszczać do dołu swoją broń i powiedział:
-Że… Co? Jakim cudem ty możesz być Maheswaran? Ale że… Jak?

[Andreas D.]

Woj2000

-Ej, póki co bez przemocy - odciął się w myślach, po czym już spokojniej odpowiedział:
-Uwierz mi, sam tego nie wie, a okoliczności tego wszystkiego są dziwne, jednak nie martw się. Jakkolwiek teraz wyglądam, to nie jestem zły.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

“Dupa tam, a nie bez przemocy! Bez przemocy nie ma zabawy!”
Teraz ochroniarz już całkiem opuścił broń, a nawet ją już schował.
-Cholera… Dobrze, że to mówisz, bo wyglądasz jakbyś zjadał małe dzieci w sosie własnym na śniadanie obiad i kolację…

[Andreas D.]

Woj2000

-Tylko bez takich. To nasz przyjaciel - odparł twardo Havocowi, po czym ponownie odezwał się na głos, dalej się zbliżając.
-Tak jak mówisz, pewnie nie wyglądam najlepiej, ale z całej reszty zostałem sobą. To ci mogę przyznać…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

“A idź mi w pi**u z takim sposobem negocjacji!”
Ochroniarz z każdym krokiem Douga cofa się kolejny krok do tyłu.
-Ty może lepiej spójrz w lustro… - zaproponował trochę przestraszony.

[Andreas D.]

Woj2000

-No… dobrze, zrobięto. - odpowiedział na sugestię agenta, przystając i rozpoczynając rozglądanie się za czymś, co mogłoby posłuszyć do obejrzenia się. Jednocześnie w myślach zastanawiał się, jak bardzo Havoc odmienił jego wygląd, jeśli wzbudza taki strach.