Charlottesville [ZIEMIA]

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Hm… Czy w domu jest jakiś schowek?

[Andreas D.]

Historyjka

• Ta. Na drugim piętrze - objęła Hellfire ramieniem i pocałowała ją w czoło - Moja mądra Perełka - uśmiechnęła się, po czym ruszyła w stronę schodów prowadzących na górne piętro. Schowek na szczotki. Dobry pomysł, tam dość łatwo się ukryć.

[Andreas D.]

Historyjka

//Historyjka niecierpliwa
Tu du tu du
Jest natarczywa
Tu du tu du
Pragnie odpisu
Tu du tu du
Senpaio notice’u
Tu du tu du

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka się uśmiechnęła wesoło, a następnie zaczęła podążać za swoją Panią w kierunku możliwego schowka którejś z pozostałych Perełek.

[Andreas D.]

Historyjka

Zajrzała do rzeczonego schowka na miotły.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hm, żadnych Perełek tam nie ma…

[Andreas D.]

Historyjka

• Pusto. Może przeszukajmy pokoje gościnne, skoro już jesteśmy na tym piętrze - zasugerowała i jak powiedziała tak zrobiła. Zajrzała do pierwszego pokoju gościnnego w pobliżu owego schowka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hm, tam również nikogo nie ma. Hellfire również się rozejrzała, ale nikogo nie zauważyła.

[Andreas D.]

Historyjka

Zajrzała jeszcze dla pewności do łazienki tegoż pokoju gościnnego i do szafy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Po Perełkach śladu brak.

[Andreas D.]

Historyjka

Więc sprawdziła następny pokój gościnny.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nic nie widać… Choć… Coś się ruszyło za zasłonami.

[Andreas D.]

Historyjka

Zajrzałam za nie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

… I poczuła jak jest przytulona, a kolejne Perły się w nią wypłakują. No tak - Lawendowe Bliźniaczki mają moc niewidzialności.

[Andreas D.]

Historyjka

• Ah, tu jesteście - mniej więcej na wyczucie odwzajemniła przytulenie, choć ciężko stwierdzić czy było do końca szczere - Martwitam się o was! Afro i Hellfire opowiedziały mi co się stało… Nic wam nie jest? Pokażcie się, już dobrze! - udawała troskę, choć akurat rzeczywiście odczuła ulgę, że kolejne Perły się znalazły.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perły są roztelepane do tego stopnia, że nie są na obecną chwilę w stanie ani do zmiany swojego stanu widzialności ani do wykrztuszenia z siebie choćby jednego słowa.

[Andreas D.]

Historyjka

• Już dobrze… Już dobrze… - mówiła.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Po chwili Perły upadły praktycznie do kolan Rebecci, wciąż się do niej przytulając.

[Andreas D.]

Historyjka

Żałosne.
Eh… Ale no cóż.
Takie już były jej Perełki.

• Już dobrze… - mówiła łagodnie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Może i żałosne, ale trudno wymagać czegoś innego od Pereł. Co jak co, ale przez ten cały czas, jeśli Rebecca miała się czegoś nauczyć to to, że Perły są wyjątkowo wrażliwe pod względem emocji. I trudno to jakkolwiek zmienić sposobami znanymi Rebece.
Wciąż płaczą, choć małymi kroczkami się uspokajają.