Dom Billa Deweya

[Andreas D.]

Woj2000

Bill, zszokowany tym, co ujrzał, odruchowo zasłonił usta w niemym przerażeniu. Odruchowo pomyślał, że to jakiś zwyrodniały Klejnot tak ją skrzywdził.
-O mój… - wykrztusił z siebie - Kto… kto ci to zrobił?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ja… - odpowiedziała, a raczej wyszeptała Perła, po czym zaczęła ponownie zrozpaczona płakać.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey był niepomiernie zdziwiony tym wyznaniem. Że to niby Perła to sobie zrobiła? Ale niwiele o tym, póki co, myślał. Raczej podszedł do niej i cicho ją przytulił, by mogła się w niego swobodnie wypłakać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła płakała jeszcze jakieś pół minuty, aż w końcu spojrzała na Billa smutnymi oczkami i powiedziała przez łzy;
-Chciałabym wejść do środka…

[Andreas D.]

Woj2000

-Oczywiście, nie ma z tym problemu… - powiedział wciąż zszokowany, zaprowadzając ją do wnętrza domu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła milcząc przez tą krótką drogę, jednocześnie patrzyła w dół. Kiedy dotarli do środka od razu poszła na górę.

[Andreas D.]

Woj2000

Bill postanowił za nią pójść, tan na wszelki. W rozpaczy każdy może zrobić coś nieodpowiedzialnego. A zwłaszcza tak wrażliwe istotki jak Perły…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Zwłaszcza Perły, które w przeszłości się same okaleczały… Perła kiedy doszła na górę, skierowała się na strych.

[Andreas D.]

Woj2000

O nie. Bill wiedział, do czego to może wyeskalować. Dlatego też szybko zwiększył swój chód, chcąc ją dogonić.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy oboje już byli na strychu, Perła westchnęła.
-W porządku… Możemy już spokojnie porozmawiać… - stwierdziła ponuro.

[Andreas D.]

Woj2000

A tymczasem Bill zwolnił i zatrzymał się tuż przy niej.
-To… o czym chcesz rozmawiać? - zapytał, w duchu ciesząc się, że na tym strychu chce tylko pomówić, a nie zrobić coś innego.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła zrobiła głęboki wdech i wydech.
-A więc… Chciałam opowiedzieć dlaczego sobie <u>to</u> zrobiłam. No chyba, że nie chce pan słuchać, wtedy nie będę już pana męczyć… - odpowiedziała mocno zrezygnowana.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ależ ty mnie nie męczysz, Perło. - oznajmił trsokliwie - Ja właśnie po to tu jestem, by wam wszystkim pomóc…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła słabo się uśmiechnęła, ale potem znowu spochmurniała.
-No więc… Robiłam TO, bo miałam dość. Chciałam się wykończyć albo chociaż tak załatwić, żeby uznali mnie za defektywną i roztrzaskali albo zabańkowali. - odpowiedziała Perła spuszczając głowę do dołu.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ale… dlaczego to robiłaś? - zapytał się zszokowany tym wyznaniem- Czy twój poprzedni właściciel tak cię krzywdził, że chciałaś za wszelką cenę od niego odejść?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła spuściła głowę jeszcze niżej i ponuro nią pokiwała, żeby potwierdzić przypuszczenia Billa… Chociaż kiedy się przyjrzał, to zobaczył, że Perła kiwa na “nie”.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ale wiesz co? Nie ważne są przyczyny. - odpowiedział troskliwie - Faktycznie ważne jest to, że przed czymkolwiek uciekałaś, to tu już jesteś bezpieczna. Tu… możesz czuć się sobą i taką, jaką chcesz być, gdyż nie jedteś służącą, tylko moją podopieczną, której będę pomagać z całych moich sił.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła postanowiła nie skomentować już tego, tylko od razu zmienić temat. Najwidoczniej nie ma teraz ochoty rozmawiać o… Tym.
-A czy mogłabym zamieszkać tutaj, na strychu? - spytała się, nieśmiało patrząc na swojego opiekuna.

[Andreas D.]

Woj2000

-Oczywiście, że możesz. - odpowiedział, jakby jwaterowanie kosmitek po strychach było dla niego chlebem powszednim - Potrzebujesz czegoś konkretnego, by się tu czuć bardziej… komfortowo?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie proszę pana. No może tylko jakiś koc i materac, proszę pana. - odpowiedziała Perła, rozglądając się nieznacznie po strychu.