Dom Billa Deweya

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A już na miejscu Bill zobaczył, że Perełki zajęły się czymś ciekawym… Chyba coś razem szyją, co Bill może wywnkowskować po tym, że dookoła są porozrzucane igły i materiały, a one wykonują dość charakterystyczne ruchy rąk, będąc razem w kręgu na kanapie.

[Andreas D.]

Woj2000

Ten fakt jest sam w sobie bardzo interesujący dla Billa, dlatego też spokojnie podchodzi w ich pobliże, po czym odzywa się z ciekawością w głosie:
-A wy co tutaj porabiacie, moje drogie?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełki zachichotały, po czym Złota się odwróciła, aby pokazać Billowi coś… Ciekawego.

[Andreas D.]

MrocznyK

// o, jakie śliczne voodoo autorstwa zazdrosnych Perełek :^)

[Andreas D.]

Woj2000

Jest to nie tylko ciekawe, ale też nadzwyczaj urocze. Perełki zrobiły pluszaka swojej innej, perłowej koleżanki. Nie pozostaje nic innego, jak trochę porozczulać się nad tym faktem. Oraz pogratulować im umiejętności krawieckich.
-Oj… jakie to jest słodkie! - odpowiedział rozradowany, obserwując dzieło swoich podopiecznych - Jak miło z waszej strony! Biała na pewno się z tego ucieszy!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nie wspominając o tym, że zrobiły to z własnej, nieprzymuszonej woli! Słodycz w czystej postaci.
-Wiemy! - odpowiedziały Perełki chórem, oglądając swoje dzieło, obecnie leżące w dłoniach Złotej Perły.

[Andreas D.]

Woj2000

-Naprawdę świetnie… - odpowiedział wciąż wesoły i zachwycony gestem podopiecznych - To co? Idziemy zrobić Białej niespodziankę?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-TAAAK! - krzyknęły wesoło razem Perełki.

[Andreas D.]

Woj2000

-W takim razie… chodźcie za mną! - odezwał się równie wesoło, idąc w kierunku schodów.
Jedno jest dla Billa teraz pewne… jeśli takie zdarzenia będą działy się także i w przyszłości, to jego najbliższe życie prezentuje się w naprawdę jasnych barwach. Bo przecież nic tak nie raduje, jak możliwość spędzania czasu i swoiste ,wychowywanie" takich uroczych kruszynek.

[Andreas D.]

MrocznyK

// atencyje przypomnienie o pluszowych Billach wysłanych przez Perełkę //

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A i owszem - Bill teraz kolejny raz czuje, że założenie ośrodka opieki dla Perełek nie było błędem w jakimkolwiek stopniu, a nawet wręcz przeciwnie. To jedna z najlepszych rzeczy jakie zrobił w swoim życiu.
Perełki wesoło idą “stadkiem” za Billem.

[Andreas D.]

Woj2000

Uradowany z tego powodu Bill idzie sobie raźno po schodach, zaś kiedy znalazł się już przy pokoju, w którym przebywa Perła, zaczekał, aż w jego pobliże dojdą pozostałe, po czym kilkukrotnie zapukał.
-Więc tak… kiedy ona otworzy drzwi, jedna z was podchodzi bliżej niej i mówi jej coś miłego, a druga daje jej prezent. Dobrze?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka pokiwały głową na znak, że rozumieją polecenie swojego opiekuna.

[Andreas D.]

Woj2000

W takim razie Bill odchodzi na dwa kroki od drzwi, po czym wyczekuje, aż Biała je otworzy i, w dalszej perspektywie, otrzyma przepiękny prezent od swoich koleżanek ,po fachu".

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Biała otworzyła drzwi i spojrzała z uśmiechem na Perełki.
-O co chodzi, maluchy? - spytała się zaciekawiona.
-Mamy coś dla Naszej Perły! Coś fajnego! - odpowiedziała Złota, po czym pokazała Białej maskotkę.
Perła aż się zarumieniła. Wygląda na jednocześnie zaskoczoną, zauroczoną i onieśmieloną.

[Andreas D.]

Woj2000

A tymczasem Bill spokojnie i w milczeniu to obserwuje, napawając się tą wszechogarniającą radością i ogólną słodyczą, która, póki co, tylko i wyłącznie zwiększa swoją ilość. Zwłaszcza po tak pozytywnej reakcji Białej.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Jesteście kochane. - powiedziała po chwili Biała, po czym zaczęła podchodzić po kolei do każdej Perły i dawać jej przyjemny uścisk oraz poklepanie po główce.

[Andreas D.]

Woj2000

-No jak tu nie kochać takich uroczych i wdzięcznych kruszynek, co nie, Perło? - zwrócił się w stronę rozdającej dziękczynne czułości Białej.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie da się Bill, nie da się. - odpowiedziała dając lekki uścisk ręką Perełeczcce.

[Andreas D.]

Woj2000

-Lepiej być po prostu nie może… - skwitował bardziej do siebie, dalej obserwując dziękczynne czułości od Białej