Dom Billa Deweya

[Andreas D.]

Woj2000

-* To przecież Steven! On charyzmę to odziedziczył po swoim starym. Ewentualnie użył jakiejś kosmicznej magii * - pomyślał, choć zaraz potem jego umysł przeszedł na inne tory. Skoro Diamenty są już w mieście i Stevenowi udało się je przekonać do siebie i do tego mógł mu spokojnie odpisać, to znaczy, że ta zła fuzja została na pewno pokonana! A to znaczy, że…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamenty odzyskały swoje DUŻE formy. A to oznacza ewentualne pieszczoty od olbrzymek i brak czucia się jak pedofil przy flirtowaniu z nimi! Huraaa! Może się do nich wybrać?

[Andreas D.]

Woj2000

Chyba może. Żółta raczej nie będzie już na niego zła. Pełen wesołych myśli, Dewey próbuje wstać z łóżka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Wstaje, ale prawie od razu opada. Z laską do podpierania się na pewno by mu się udało.

[Andreas D.]

Woj2000

Dlatego postanawia rozejrzeć się za czymś do podpierania. Jakimś parasolem czy czymś w tym guście.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Przy łóżku stoi jakże stylowa parasolka z Walmartu za 10$.

[Andreas D.]

Woj2000

Nada się. - pomyślał, po czym sięgnął po nią i ponowił próbę powstania, tym razem opierając się na parasolce.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nie wygląda to zbyt stylowo, ale udało mu się wstać. Tak długo jak parasolka się nie złamie, tak długo będzie mógł chodzić.

[Andreas D.]

Woj2000

Mając w myślach plan zakupienia parasolki, wychodzi do ogrodu. Nie tylko zamierza chwilę porozmawiać z Perełką, ale również zebrać wysuszony garnitur od Niebieskiej.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka w ogrodzie leży na trawie i obserwuje płynące po niebie puszyste obłoki.

[Andreas D.]

Woj2000

Podchodzi do niej i staje przy niej.
-Cześć, Perełko. Jak tam chmury? - odzywa się wesoło.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka się spojrzała na Billa i przyjacielsko uśmiechnęła.
-Cześć, Bill. Chmury są puszyste.-odpowiedziała równie wesoło.

[Andreas D.]

Woj2000

Spojrzał się na nie przez chwilę, po czym pokierował się do sznurka z praniem, jednocześnie mówiąc:
-Jakby coś, to ja teraz na chwilkę wychodzę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka mruknęła na “tak”. To brzmiało uroczo.
-Czy mam za tobą iść w tej eskapadzie, Mój Pa-to znaczy Bill?

[Andreas D.]

Woj2000

-Spokojnie, poradzę sobie. - powiedział, jedną ręką ściągając garnitur ze sznurka na pranie - Poza tym, ty też potrzebujesz odpoczynku.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Garnitur jest już w takim stanie w jakim był kiedy Bill go dostał. Perełka nie odpowiedziała, tylko kontynuowała oglądanie chmurek.

[Andreas D.]

Woj2000

-To, moja droga, zostawiam dom pod twoją opieką. - odezwał się wesoło, po czym dodał żartobliwym tonem - A, i nie siedź tyle na gołej ziemi, bo się zaziębisz.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka się zaśmiała.
-Klejnoty nie chorują, Bill. Na żadne choroby. Poza tym, jeśli nie chcemy, to nie czujemy temperatur.

[Andreas D.]

Woj2000

-Wiem o tym, moja droga. - oznajmił wesoł, po czym pożegnał się jeszcze raz i powrócił do domu, by się przebrać. Gdy wchodził, w jego głowie już się roiły różnorodne scenariusze spotkań z Diamentami. Od tych negatywnych, gdzie są na niego obrażone, przez te pozytywne z czułościami, aż po te… Zno takie, którymi Bill raczej nie dzieliłby się ze światem. Krótko mówiąc: pragnął tego spotkania.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Równie krótko mówiąc: nie tylko tego pragnął. Nie ma żadnych trudności w przebieraniu się, zakładając, że robi to na siedząco.