Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Odsunął się nieco od niech, czekając aż skończą.
Już zaraz powinien być koniec posiłku.
Dał zwierzakom zjeść w spokoju.
I w końcu zwierzątka zjadły wszystko co do zjedzenia miały.
Żeby teraz się nie zabrały za Arrowa. Chłopak przykucnął wśród nich i pogłaskał jednego z kojotów.
Kojot wepchał mu swoją mordkę w jego dłoń i zaczął z dużym zadowoloniem łasić.
Nie przestawał go pieścić: Umiesz mnie doprowadzić do tego faceta z cmentarza? - Spojrzał na zwierzę.
Nie przestawał go pieścić:
Zwierzak kontynuuje korzystanie z pieszczot, a inne czekają na swoją kolej.
Westchnął, przewracając oczami. Po chwili zabrał się za pieszczenie pozostałych zwierząt.
I w ten sposób Arrow został żywą kocimiętką na kojoty i koty z resztą też.
Kocimiętką?
Przyciąga do siebie zwierzaki i je wprowadza w stan euforii.
Pomóżcie mi znaleźć tego Pana, co wam przynosił mięso? - Powiedział, na moment oderwawszy dłonie od zwierzaków.
Wszystkie zwierzaki jednocześnie spojrzały się na Arrowa zdziwione, a po chwili pokiwały głowami do góry i do dołu, jakby go zrozumiały.
Arrow nie zamierzał przerywać tej dziwnej farsy: Dziękuję wam. Jesteście w stanie go wytropić? -
Arrow nie zamierzał przerywać tej dziwnej farsy:
Zwierzęta ponownie pokiwały głowami na potwierdzenie.
Super, dziękuję wam! Możemy go zacząć szukać już teraz? -
Zwierzaki pokiwały głowami, a następnie ustawiły się w dwa rzędy.
A Arrow przygotował się do pójścia za nimi.
Zwierzaki zaczęły w miarę równym biorąc pod uwagę różnice w ich rozmiarze iść w kierunku grobu na którym jako pierwszym zostawiono mięso.
Andrzej_Duda
