Statek Szafiru

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Najlepiej prawdę.

[Andreas D.]

Toina

• Mam taki problem, że na przykład jak się wściekam, to niszcze wszystko wokół i krzyczę, a jak się rozpłaczę, to mogę tak siedzieć i użalać się nad sobą bardzo długo. I wszystkie inne emocje odczuwam tak samo skrajnościowo.-
  Powiedziałam, a po chwili odezwałam się ponownie, tym razem ciszej
• Strasznie się cieszę, że tu jesteś.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No cóż… To dość słabo. Może trochę tu z tobą pobędę, skoro lubisz moją obecność? Oczywiście, jeśli nie masz nic przeciwko, w końcu ledwo się znamy.

[Andreas D.]

Toina

Kiwnełam głową

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Szafir dostała lekkie pat pat po główce.

[Andreas D.]

Toina

Uśmiechnełam się

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Aww, słodka jesteś.

[Andreas D.]

Toina

Zarumieniłam się, ale po chwili posmutniałam, myśląc o tym, jak tu będzie gdy ten klejnot odejdzie

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A może… Może nie odejdzie?

[Andreas D.]

Toina

Ale ona ma swój statek. I to chyba bardzo duży

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Może nie bardzo duży, ale… Duży.

[Andreas D.]

Toina

A może weźmie Szafir ze sobą?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

O, to by było całkiem… Fajne!

[Andreas D.]

Toina

Tylko czy się zgodzi?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Trzeba się spytać.

[Andreas D.]

Toina

• Czy mogłabym… razem z Tobą wrócić na twój statek i… zostać z Tobą.- Powiedziała Szafir dość cicho, patrząc w podłogę

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie widzę żadnego problemu, kruszynko. - odpowiedział kojąco, a następnie podał Szafirowi swoją rękę.

[Andreas D.]

Toina

Szafir uśmiechneła się wyjątkowo szeroko i wzieła klejnot za rękę

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Klejnot się również uśmiechnął.
-Powiedz mi mała, jak się nazywasz?

[Andreas D.]

Toina

Zastanowiłam się
Mam jakieś inne imię niż Szafir