Jaskinia Forstrytu

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jej klejnot jest już pęknięty. Perła jest obezwładniona, nie ma w sobie chęci życia i płacze.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

Przytulił ją.
-Wybacz za to…co musiałaś przeżywać…przepraszam.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Daj…Mi…Umrzeć.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Nie. Ja to wszystko zepsułem i ja to naprawię, choćbym miał umrzeć.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Dobij…Mnie…

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Nie. Dosyć już pozbawiłem żyć. -przytulił Perłę mocniej.
-Wybacz, Perełko…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła płacze, ale nie odwazajemnia uścisku. I umiera…

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-NIE, PERŁO, NIE!
Próbuje ją odratować.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła próbuje się dobić sama.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

Zatrzymał ją.
-Skoro umrzesz…-położył dłoń na kryształ.
-…to będziesz na mnie spoglądać z zaświatów?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nienawidzę… Siebie.
Perła straciła fizyczną formę, a jej odłamki są w dłoniach Forsterytu.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

Ona…jest…roztrzaskana?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Roztrzaskana.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

Przypomnienie o jego czynach które popełnił to już był ostry cios. Dowiedzenie się, że jego baza nie było jego dołożyło się. Ale roztrzaskanie Perły w zupełności dobiły o go.
Zwinął się w kłębek, otaczając resztki Perły i żałośnie…nie, to nie płacz. To wręcz agonalny skowyt. Skowyt pełen nienawiści do siebie, bólu i żalu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Forsteryt słyszy w głowie śmiech Duszy.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

Zignorował go. Dalej żałośnie “wyje”.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

“Świetnie. Sam się ukaraleś.”

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Dajże mi spokój…potworze. Jestem ukarany. Ucieszona? TY DWULICOWA KU*WO! -puściły mu nerwy jak liny.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

“Tak. Sprawiedliwości stało się zadość.”

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// Dobranoc //