Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Diamencik przez sen lekko złapała swojego tatę za rękę, którą ją pogłaskał.
Aaaw… Cukrzycy idzie dostać…
Nic tylko się zajmować i pieścić!
Jak najbardziej! Cynamonowa bułeczka…
Aż szkoda, że Czerwony wcześniej nie poszedł do Białej po pomoc!
Właśnie. Tak to by miał wcześniej tego aniołka… “Spinelu, słyszysz mnie?”
“Tak, słyszę Cię, Mój Diamencie.”
“Byłabyś w stanie do mnie przybyć?”
“A gdzie jesteś, Mój Diamencie?”
I tu dał jej opis jaskini. “Tutaj jest też warp, więc masz jak się zjawić.”
“Dobrze, Mój Diamencie, dziękuję za informacje.”
I czeka, aż Spinel się zjawi. “Tylko cicho, pewna osoba śpi…”
“Kto śpi, Mój Diamencie?”
“Moja córka. Szary Diament.”
“Mojego Diamentu co, Mój Diamencie?”
I tu jej wytłumaczył co to potomstwo w edycji Klejnotów tak, by ta zrozumiała.
“Och… A więc… Jestem teraz Mojego Diamentu, czy Szarego Diamenciku?”
“Moja, gdyż jesteś Czerwona. Aczkolwiek, jeśli chcesz, możesz też usługiwać Szarej.”
“To skomplikowane, Mój Diamencie.”
“Eh…rozumiem, rozumiem…tak propo, to co słychać na Infernii?”
ThePolishKillerPL 
