Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
// B0i, mój telefon ma 3% i czerwony wykrzyknik na znaczku baterii, dobranoc //
//branoc
-Z przyjemnościąskicnskcidncudjxnd.dkzkdnk€×{€×=€=€÷|[jednueheu Padła na podłogę i zwija się w bólu.
-Jasna cholera, co ci jest?! -podbiegł do niej.
F-2 wraca do skażonej formy.
Podbiegł do laseru i wystrzelił nim w F-2. Tym razem ustawił na “Stałe wyleczenie” -Nie po to cię leczyłem byś wróciła do formy monstrum! O nie nie!
F-2 dalej zwija się w konwulsjach.
A on dalej ją leczy.
F-2 zostaje wyleczona, ale po tym laser wybucha.
A “oryginalny” Forsteryt poleciał na ścianę i z głuchym palnięciem walnął w wystający obiekt, tracąc przytomność.
Forsteryt budzi się i widzi nad sobą F-2.
-…no hej. -słabo zażartował.
-Cieszę się, że żyjesz.
-Gdybym nie żył to mój klejnot by był roztrzaskany. -wstał, masując obolały tył głowy i spogląda na pozostałości po laserze.
Z lasera nic nie zostało. Sam proch i trochę spalonych kabli.
-Miesiąc roboty poszedł do piachu…ech. Ale chociaż było warto.
-Zdecydowanie warto. Dziękuję.- F-2 przytuliła Forsteryt po przyjacielsku.
Odwzajemnił uścisk, również po przyjacielsku. -To jak, idziemy z wizytą do Rebelii czy nie?
-Wolę nie.
-A czemuż to? Boisz się? Pff, dajże spokój, one są miłe.
ThePolishKillerPL 
{€×