Dom Maheswarenów

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Najwidoczniej wyjątkowo się zauroczyła w tym dziecku. Nie ma się co dziwić, sam Doug musi przyznać, że jest ono dokładnie tak jak mówi Priyanka “małą, słodką babeczką”.
Priyanka stanowczo odpowiedziała:
-Nie, nie ma potrzeby. Jeśli przyjdzie sama, to jej wszystko wyjaśnimy, ale teraz nie możemy przeciążać tego i tak uszkodzonego mózgu tego biedactwa.

[Andreas D.]

Woj2000

-W takim razie… co z nią teraz zrobimy? Chyba nie będziemy tak tu stali cały dzień, prawda?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Racja. Musimy coś wymyśleć. Nigdy nie zajmowałam się takimi chorobami… Nawet nie pamiętam jak coś takiego się nazywa. A może ty pamiętasz?

[Andreas D.]

Woj2000

-Chyba nie. Jestem ochroniarzem, nie lekarzem. Ale mogę co najwyżej zgadywać… - powiedział, po czym zaczął się nad tym zastanawiać, zaś po dłuższej chwili odpowiedział terminem medycznym, który najbardziej kojarzył mu się z zmniejszoną szybkością reakcji - Spowolnienie psychiczne? Spowolnienie ruchowo- psychiczne?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Priyanka przez chwilę się zastanowiła.
-Tak… To może być coś w tym rodzaju.-odpowiedziała Priyanka, a następnie delikatnie wzięła dziewczynkę i posadziła ją wygodnie na kanapie.

[Andreas D.]

Woj2000

W międzyczasie Doug stał sobie w miejscu i spoglądał na te gesty troskliwości.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A dziewczynka tylko siedzi jak nieprzytomna i nawet nie zareagowała na przeniesienie jej.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug powoli podchodzi do swojej żony i staje przy niej w milczeniu, oczekując na reakcję dziewczynki na tak nagłe przeniesienie z miejsca na miejsce.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Priyanka również milczy. Dodatkowo patrzy się na dziewczynkę zdziwiona, jakby się zastanawiała, jakim cudem można być aż tak upośledzonym.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug postanowił w końcu przerwać milczenie.
-To… co z tym wszystkim teraz robimy? - zapytał niepewnie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Powinniśmy przeprowadzić kilka badań, a jeśli one nic nie wykażą, to będziemy zmuszeni oddać ją do jakiegoś specjalisty. Ja nie posiadam wystarczającej wiedzy medycznej, żeby leczyć takie trudne przypadki jak ona.

[Andreas D.]

Woj2000

-A myślisz, że komuś by się to udało?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie mam pojęcia. Nigdy nie czytałam za bardzo medycznych czasopism.

[Andreas D.]

Woj2000

-Wiem o tym. -skwitował krótko, przez co mógł zabrzmieć tak, jakby mówił z wyrzutem.
Chwilę po wypowiedzieniu tych słów lekko pożałował ich intonacji. Najprawdopodobniej Doug przyszykował poletko do kłótni…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

… Na szczęście Priyanka nie chce się wydzierać przy dziewczynce. Tym razem Dougowi się zdecydowanie upiekło po całości. Jego żona westchnęła, a następnie powiedziała:
-No nic, postaram się coś znaleźć w internecie i zaobserwować zachowanie tej małej. Może uda mi się coś odkryć.

[Andreas D.]

Woj2000

-To może ty poszukaj jakichś informacji o tym, a ja tu zostanę i się nią zajmę. I tak do pracy pozostało mi jeszcze kilka godzin, to mogę poświęcić je na opiekę…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Naprawdę? Kochany jesteś. Idę do sypialni, żeby móc się skupić na szukaniu czegokolwiek przydatnego na temat tej… Dolegliwości mojej podopiecznej. - odpowiedziała Priyanka, pocałowała Douga w policzek, a następnie poszła do sypialni. Ciekawe, czy uda się jej coś znaleźć?

[Andreas D.]

Woj2000

Doug jest co do tego dobrej myśli. Wszak jego kochana, choć miejscami nieco domijąca żona jest bardzo dobrą i szanowaną w środowisku lekarką o stopniu naukowym z dobrej uczelni. Jeśli ktoś miałby znaleźć jakieś informacje co do tak dziwnej choroby, to na pewno ona.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ewentualnie ktoś z jej towarzystwa. Przecież ona pracuje w szpitalu, prawda? Ktoś musi wiedzieć co dolega tej małej kruszynce.

[Andreas D.]

Woj2000

Na pewno ktoś musi coś wiedzieć. Na pewno na świecie musiała już przecież pojawić się taka choroba. I pomyśleć, że musi przez nią cierpieć taka urocza dziewczynka…
W każdym razie, Doug siada koło niej i niepewnie się zapytuje.
-To… potrzebujesz czegoś?