Dom Maheswarenów

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Racja. Po co się AŻ TAK zamartwiać tym wszystkim? Przecież to nie miało znaczenia kiedyś i w przyszłości też najprawdopodobniej nie będzie miało.
-Tak. Też tak uważam, skarbie. - odpowiedziała Priyanka wesołym tonem głosu.

[Andreas D.]

Woj2000

Cóż, w tym rozumowaniu jest pewna doza logiki. Lepiej się jednak skupić na poprawie relacji z córką i wyjaśnieniu całej swojej, mówiąc eufemistycznie, ,gafy". Ale póki co Doug próbuje przestać o tym myśleć i po prostu spędzić czas ze swoją żoną.
-Kocham Cię. - odpowiedział, nieco bardziej się do niej przytulając.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jakoś to będzie… Przecież Connie nie może się w tym wieku obrazić “Na zawsze”. Zwłaszcza, że mimo wszystko to jest jeszcze dziecko, w dodatku dziecko Douga.
-Ja Ciebie też kocham. - odpowiedziała, po chwili odwzajemniając wzmocnione natężenie przytulania od jej męża.

[Andreas D.]

Woj2000

Więc Doug sobie leży przytulony do swojej żony, nieco odzyskując utracone przed chwilą pozytywne spojrzenie na świat.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Każdy by odzyskał pozytywne spojrzenie na siatz gdyby właśnie okazywał czułości osobie, którą kocha z wzajemnością.

[Andreas D.]

Woj2000

Do tego tak pięknej, niezależnej i mającej głowę na karku osobie, jaką jest Priyanka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Bardzo skróconym skrótem mówiąc - tak idealnej żony jaką jest pani Maheswaran.

[Andreas D.]

Woj2000

Jest w tym cała garść prawdy.
W takim razie, Doug nadal leży sobie, lak leżał, rozkoszując się obecnością swojej żony i poprawiając sobie dzięki temu z lekka nadszarpnięty humor.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nie tylko garść, ale całe wiadro szczerej prawdy.
-Już lepiej, Doug? - spytała się troskliwym tonem Priyanka, nie przerywając przytulania ani nawet na sekundę, ani nawet nanosekundę.

[Andreas D.]

Woj2000

-Z tobą zawsze mi jest lepiej, Priyanko. - odpowiedział nieco rozmarzony, delektując się tą idyllą.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak samo jak mi z tobą, kochany mężu. - natychmiast odrzekła Priyanka, uśmiechając się szeroko do swojego męża.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug także uśmiechnął się szeroko do swojej żony, jak również w odpowiedzi delikatnie pocałował ją w usta.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Priyanka po chwili odwzajemniła pocałunek od swojego męża, trochę mocniej niż zrobił to Doug.

[Andreas D.]

Woj2000

Cóż, to w takim wypadku Doug kontynuował całowanie, lecz tym razem w sposób odrobinę mniej delikatny.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Czy to wszystko za chwilę przerodzi się w coś mniej niewinnego niż małżeńskie czułości?

[Andreas D.]

Woj2000

Dla Douga (a może i nawet dla Priyanki, wszak nigdy nic nie wiadomo) byłby to kuszący bieg wydarzeń, lecz jednocześnie należy pamiętać, by nie przesadzać. To ani pora, ani miejsce na takie rzeczy. Dlatego też przestaje obcałowywać swoją i żonę i zamiast tego odzywa odzywa się już bardziej pocieszony.
-Na pewno niczego nie potrzebujesz, skarbie?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Racja. Poza tym, jest zdecydowanie za wcześnie ma takie zbereźnictwo i Connie mogłaby wejść w każdej chwili. No więc… Na razie nie.
-Niczego poza tobą. - odpowiedziała miłym tonem Priyanka, mając rumieniec na twarzy i uśmiechając się do swojego męża.

[Andreas D.]

Woj2000

Z pewnym naciskiem na ,na razie".
-Och, jak uroczo. - skwitował tą w wypowiedź w wesoły sposób - To samo mógłbym powiedzieć o sobie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hehe, po północy to już całkiem inna sprawa…
-Kocham Cię. - odpowiedziała nagle wtulona w Douga Priyanka.

[Andreas D.]

Woj2000

Północ, nie północ, ważne, żeby wtedy pewne konkretne, niepełnoletnie osoby były zajęte snem, a nie łażeniem po nocach.

-Ja ciebie też. - odpowiedział, po czym nieco zmienił temat, by bardziej poprawić żonie humor. Od zawsze pamiętał, że lubiła mu opowiadać o swojej pracy, dlatego też, by sprawić jej przyjemność, postanowi się o to zapytać.
-A powiedz mi, skarbie… co ciekawego się u ciebie działo? Czy moja kochana pani doktor ocaliła komuś życie?