Dom Maheswarenów

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie tylko o niego. Ale nie rozmawiajny w przedpokoju. Lepiej wejdźmy do dużego pokoju - powiedział, udając się do salonu i siadając na kanapie, po czym dając znak córce, by siadła koło niego.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Connie zabrała ze sobą swój plecak, przeniosła go do salonu, położyła obok dużej kanapy, a następnie sama na niej usiadła, obok Douga, tak jak ją o to przed sekundą poprosił. No więc pogadankę czas zacząć.

[Andreas D.]

Woj2000

-To ten… Mogłabyś mi może opowiedzieć, co zazwyczaj robisz na tych swoich nagicznych wojażach ze Stevenem i jego ciotkami? - zapyrał się poważnie, ale łagodnie, by nie sprawiać wrażenia, jakby to było jakieś przesłuchanie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Connie lekko mówiąc zamurowało na miejscu.
-Ten… Tato… Ha… Ja… Nie wiem od czego zacząć, żebyś cokolwiek zrozumiał. Już wiesz, że ćwiczę walkę mieczem z panią Perłą, tak?

[Andreas D.]

Woj2000

-Oczywiście. Nieco niebezpieczne, ale w przeciwieństwie do mamy nie miałem nic przeciwko temu. To ważne, by umieć się jakoś obronić, prawda? - powiedział, chcąc wpłynąć na nastrój Connie, a tym samym jej rozmowność, wyrażeniem zrozumienia dla jej działań i decyzji.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No więc… Powiedzmy, że… Używałam tych zdolności… Czasami… Nie tylko do obrony… Mogę Ci pokazać zdjęcie z jednego z tych… Wojaży. Chcesz?-wydukała bardzo niepewnie Connie.

[Andreas D.]

Woj2000

-Chętnie zobaczę. - odpowiedział, wewnętrznie dziwiąc się jej niepewności. Czego Connie się tak obawiała?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Connie wyjęła z plecaka telefon, a następnie pokazała to zdjęcie:

-Chcesz zobaczyć… Więcej?

[Andreas D.]

Woj2000

-Pokazuj, pokazuj. - zachęcił ją.
Hnm, czyli jakiś czas,temu byli z tą anorektyczkă w górach… Tylko po co?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Connie przewinęła do następnego i bardziej… Niepokojącego zdjęcia.

[Andreas D.]

Woj2000

-Co… co to jest? I kim jest ta osoba? - zapytał się zdzwiony, pokazując palcem na,zdaniem Douga, jakiegoś opalonego mięśniaka. Zdziwił go fakt,że jednemu człowiekowi udało się powalić taką bestię.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-To…To… To jest Jaspis. Pamiętasz tamten statek który się kiedyś rozbił w Beach City? To… Ona nim dowodziła. I… Znaleźliśmy ją tam… w górach…Przypadkiem… Ale mieliśmy szukać tych bestii razem z panią Perłą… W pierwotnym planie…

[Andreas D.]

Woj2000

Doug przysłuchiwał sie temu z mieszanką zadziwienia, zaciekawienia i przestrachu.
-Mów… mów dalej, proszę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No… Mieliśmy po prostu… Znaleźć w górach te stwory i jak już znajdziemy to… Mieliśmy zadzwonić do pani Perły, żeby do nas przyszła i… Rozprawiła się z tymi… Potworami… Ale jak je znaleźliśmy to… Przyszła Jaspis i… Porwała je… Nic się nam wtedy nie stało!

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie… nie mów mi, że próbowałaś z nimi walczyć…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie próbowałam! Tylko… Wezwałam panią Perłę, tak jak nam kazała!

[Andreas D.]

Woj2000

No, to się dowiedział ,interesujących rzeczy" o swojej córce, nie ma co. W każdym razie, kontynuował pogadankę.
-I… co się działo dalej?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No… Po tym zrobiliśmy selfie i wróciliśmy z panią Perłą do Beach City. Powtarzam, nic się nam wtedy nie stało, tylko się przestraszyliśmy trochę.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug odruchowo złapał się za głowę i w milczeniu zastanawiał się nad tym, co usłyszał. Właśnie dowiedział, że jego ułożona córka ryzykuje życiem na przygodach ze swoim przyjacielem i jego opiekunkami.
Zastanawiając się nad tym, zadał Connie kolejne pytanie. W jego głosie można było dosłyszeć próbę zamaskowania szoku
-Jak już jesteśmy przy pani Perle… To kim właściwie są opiekunki Stevena?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Connie ma minę “NO SUHAJ TO NIE TAK JAK MYŚLISZ”.
-To są… To są… No… Nie wiem czy mi uwierzysz, ale to są… Kosmitki. Mieszkają na tej planecie od kilku tysięcy lat i chronią Ziemię przed na przykład takimi potworami jakie przed chwilą zobaczyłeś. Kiedyś poprosiłam panią Perłę o trening w walce mieczem i… Jakoś to poszło…-powiedziała Connie widocznie i słyszalnie zestresowana koniecznością zwierzania się z tego wszystkiego.