Wyspa Krakatau {ZIEMIA}

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nikt jej nie odpowiedział.

[Andreas D.]

korobov

-Kwarc, o co poszło?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kwarc podeszła bliżej i szepnęła:
-Nie ufam im.

[Andreas D.]

korobov

-A oni nam. W sumie się nie dziwię. - Szepatając.
-Steven, trzeba jakoś przekonać naszych “towarzyszy”.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven zaczął się zastanawiać. On tak bardzo przypomina Różową…

[Andreas D.]

korobov

Też zaczęła się imtwnsywnie zastanawiać. Skąd to widać? A bo jej praktycznie cały język wylazł. Jej ludzie nie ufają tamtym, bo nieznani i granat. Dodatkowo ta ametyst i Kwarc. No i Steven to też… A oji nie ufają jej, bo diament, perydot i dwie perły. Plus kwarc… Co tu robić, co tu…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

I najważniejsze- jak zapobiec minimalny aktom przemocy pomiędzy jej gośćmi i jej towarzyszom?

[Andreas D.]

korobov

Tak… To jest dobre pytanie… Ta ametyst wydaje się cięta na Diament, podobnie jak granat. Perły pójdą na włócznie… Perydot od granat jak najdalej… Grah!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Należy je jak najszybciej rozdzielić.

[Andreas D.]

korobov

-Masz coś?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Na przykład co?

[Andreas D.]

korobov

-A bo ja wiem? Zaufanie buduje się długo… Wnuczku. Ty znasz swoje towarzyszki lepiej ode mnie. Ale ja znam czarną lepiej niż ktokolwiek. Jeśli będzie w niebezpiecxeństwie ona albo ja… To racxej nie przewiduję dužysz szans. Raz pokonała 10 Jaspisów na raz.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A Granat i Ametyst mogą utworzyć Sugilit… Lepiej, żeby nie walczyli!

[Andreas D.]

korobov

-Wiem, co nogą utworzyć. Sama nie pozwalałam na tę fuzję, a byłam tolerancyjna jak mogłam.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven zaczyna się widocznie martwić.

[Andreas D.]

korobov

-Tylko mi tu nie panikuj młody. Nerwy na wodzy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven dalej się telepie. Diament się czuje, jakby miała przed sobą Różową.

[Andreas D.]

korobov

Zaczęła szukać w swoim klejnocie harfy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Znalazła ją bez problemu.

[Andreas D.]

korobov

Nastroiła harfę odpowiednio dla ucha, po czym brząknęła delikatnie w nią spokojną i miodną nutą. Po czym… Zaczęła grać i śpiewać spokojnie, ale również słodko:
-Spójrz na ten świat,
Jakiż piękny jest…
Żyjesz ty i ja,
Jesteśmy razem tu.
Mamy w życiu cel
By żyć, a nie trwać.
Każdy z nas ma coś
Za co warto żyć.
Chcesz poznać coś
Co w życiu piękne jest… - tutaj spokojne brząkanie tak, by Steven się zainteresował. I może ktoś jeszcze.
-Pytasz mnie coż znów
Słowo znaczy to.
Ja Ci mówię to
Co serce daje mi…
Uśmiech w ustach twych
Silniejszy niźli miecz.
Bądź… Po prostu dobrze żyj.
Każdy chwytaj dzień
I zastanawiaj się
Cóż znaczy słowo to.
Pamiętaj jednak że,
nie kroczysz w życiu sam.
Zawsze kogoś miej
Przy swoim sercu tu… - po czym pobrzękała jeszcze spokojnie i melodyjnie i… Skończyła.