Statek Larsa i Defektów

[Andreas D.]

Woj2000

-Aha -powiedział krótko, po czym zamilkł i zaczął patrzeć się na jej twarz. Nie wiedział, o co jeszcze mógłby zapytać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jej twarz jest najsymetryczniejszą rzeczą jaką kiedykolwiek widziałeś w swoim życiu.

[Andreas D.]

Woj2000

Mimo, że głośno by tego nigdy nie przyznał, trochę podobała mu się ta symetria. Było to takie… idealne.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nawet jej lekki uśmiech jest perfekcyjnie symetryczny. Do tego jej pozycja jest symetryczna.

[Andreas D.]

Woj2000

Zaczyna powoli wodzić wzrokiem po jej całej postaci, spoglądając na najbardziej dobitny przykład zrównoważenia formy, jaki widział.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nie ma bata, wszystko co robi jest symetryczne.

[Andreas D.]

Woj2000

Mimo tego wszystkiego, co ona uczyniła jemu, jego ukochanej i znajomym, powoli przestawał się opierać jej symetrycznemu urokowi.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diament spoglądnęła na niego równo spoglądając w dół. Zauważyłeś, że nawet jej usta ruszają się symetrycznie przy mówieniu.
-Czemu milczysz?

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie wiem, co mógłbym powiedzieć, O Pani - powiedział spokojnie, po czym, kiedy zrozumiał, co powiedział, przerażony gwałtownie zakrył sobie usta. Nie zamierzał mówić tych dwóch ostatnich słów.
-Ta jej symetria miesza mi już we łbie. Bądź silny, Bill - mówił do siebie przez zakryte ręką usta.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Cieszę się, że nareszcie mnie doceniasz.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ja? Ciebie? Dlaczego sądzisz, że doceniłbym coś takiego jak ty, ty, ty… - Dewey na chwilę się zawiesił, próbując wymyślić jakąś odpowiednią obelgę.

-* Najwspanialsza ze wszystkich istot, o Diamencie. * - usłyszał swój głos wypowiadający te słowa. Nie wiedział, dlaczego to zrobił. Jednak przeczuwał jedną rzecz: tracił rozum.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diament się symetrycznie zaśmiała przez równo 4 sekundy i ani milisekundy więcej.
-Miło to słyszeć z twojej strony.

[Andreas D.]

Woj2000

-* Jestem zaszczyczony, że przymujesz moje pochwały z taką lekkością, Pani * - powiedział, po czym ukleknął przez nią na oba kolana.
,Normalny" Dewey nie wiedział co się dzieje i próbował z tym walczyć, jednak jego oryginalna świadomość była wciąż spychana coraz głębiej w czeluści własnego umysłu. W końcu uświadomił sobie, przegrywa batalię o kontrolę nad samym sobą.
-* Czy jest coś, co mógłbym dla Ciebie zrobić, Moja Diament? * -powiedział nabożnie, patrząc się na swoją nową panią.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diament się zorientowała co się dzieje.
-Zdumiewające. Moje moce działają pasywnie. Powiedz mi Bill, jak się czujesz?

[Andreas D.]

Woj2000

-* Bardzo dobrze. Twoja obecność mnie uspokaja, Pani *

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diament orientuje się, że jej symetria emituje jej moc w sposób pasywny. Wyciągnęła do Billa rękę. Nie jest już symetryczna.

[Andreas D.]

Woj2000

Opada wyczerpany na polanę.
-COŚ TY MI ZROBIŁA?! TY BIAŁA, PODSTĘPNA PINDO! - krzyknął, po czym dodał ciszej - Wiesz co? Mam tego dość. Przypal mi już ten mózg czy coś, bo nie wyrabiam z tym wszystkim.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-To nie była moja wina. I przestań mnie wyzywać! Nawet nie mam zamiaru Cię skrzywdzić. Podaj mi twoją sakiewkę.

[Andreas D.]

Woj2000

Powoli wstaje i otrzepuje się z onirycznych pyłków równie onirycznych kwiatów. Postanawia spełnić prośbę, rzucając woreczek w jej gigantyczną rękę.
-Mogę już iść czy coś? Już dość się tu nacierpiałem. - mówi z przekąsem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie możesz.
Diament wysypała zawartość na rękę i zlepiła klejnot jak nowy.
-Podoba Ci się?
Pokazała mu owalny klejnot Perły.