Statek Larsa i Defektów

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A ja się cieszę, że mogę Tobie służyć, Mój Panie.
Perła Billa lekko się ukłoniła.

[Andreas D.]

Woj2000

-Przy okazji… -powiedział, po czym przybliżył się do niej i spytał się niej cicho, czy ne przeszkadzałoby jej to, gdyby go trochę w ustronnym miejscu popieściła.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła również wyszeptała:
-Dla Ciebie wszystko, Mój Panie.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey po raz kolejny poczuł się szczęśliwym burmistrzem. Dlstego też polecił jej, by wraz z nim udała się pomieszczenia obok, po czym po chwili razem tam weszli.
-No, Perełko. Jestem gotowy - powiedział przymykając oczy, oczekując czułości od bezgranicznie oddanej mu służki.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła przytuliła Billa i po tym… Dalej go po prostu przytula. Nic więcej. Po prostu go obejmuje w pasie i przytula głowę do jego tułowia.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

//czekaj co

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

//W imię Wielkiego Lechistanu i parasola:
W
Y
P
I
E
R
D
A
L
A
J

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// Sam
W imię Wielkiego Lechistanu i parasola:
W
Y
P
I
E
R
D
A
L
A
J

[Andreas D.]

Woj2000

Mimo wszystko, nie spodziewał się zwyczajnego uścisku. Oczekiwał raczej czegoś na miarę iluzji Umysłu, jednak nie zamierzał już więcej narzekać. Zamiast tego odwzajemił objęcie i nie robił niczego więcej. Można powiedzieć, że delektował się jej bliskością.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

To rzeczywiście trochę mniej niż oczekiwałeś. Perła w dalszym ciągu tylko przytula.

[Andreas D.]

Woj2000

W końcu sam postanawia poczynić pierwszy krok. Przestaje ją obejmować i lekko odsuwa od siebie, po czym podnosi jej głowę, łapiąc łagodnie za podbródek i posyła jej niewielki pocałunek w usta.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła zaczyna się denerwować i trząść.

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie masz się czym denerwować, Perełko - powiedział łagodnie, przesuwając rękę z podbródka na jej policzek - Naprawdę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ale… Ale… Mój Panie… Ja… NIE MAM NA TO OCHOTY!-krzyknęła i od razu zasłoniła się rękami jakby chciała się ochronić przed pięściami.

[Andreas D.]

Woj2000

Spojrzał się na nią i nagle poczuł wyrzuty sumienia. Zmuszał ją do tego, czego ona sama nie chciała.
-Przepraszam. - powiedział, stojąc przy niej - Nie chciałem cię do tego zmuszać. Wybacz mi, Perło.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła staje na baczność.
-To ja przepraszam, Mój Panie. Powinnam być bardziej uległa i posłuszna. Taki bunt się nie powtórzy, Mój Panie.

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie, to ja cię teraz zmusiłem do czegoś, czego ty naprawdę nie chciałaś -powiedział, po czym dodał cicho - Po prostu nie chcę krzywdzić odoby, którą kocham…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Mój Panie, jestem twoją własnością i nie powinnam się buntować. To się nie powtórzy.-ukłoniła się.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dla mnie jesteś kimś o wiele więcej niż służącą, wiesz? - powiedział, podchodząc powoli do niej. - Kimś o wiele ważniejszym.

Swoją drogą, cała ta scena wyrwana z kontekstu i przedstawiona osobie postronnej mogłaby przynieść pewne złe skojarzenia. Oto typ w średnim wieku i w rozchełstanej koszuli podchodzi ze słodkimi słówkami do lękającej się go kobiety, która przez konwenanse jest zmuszona do całkowitej uległości względem niego.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie powinnam, Mój Panie. Jestem tylko przedmiotem, a ty moim właścicielem. Nie mogę być nikim więcej.
Perła uklęknęła przed swoim właścicielem na jedno kolano i spuściła głowę w dół.