Statek Larsa i Defektów

[Andreas D.]

Woj2000

W końcu się opamiętał i nie przystąpił do wcześniej rozważanego wykorzystania swojej służki. Zamiast tego usiadł przed nią na podłodze i zapytał się:
-Czy mógłbym ci się z czegoś zwierzyć?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Oczywiście, Mój Panie, nigdy nikomu nie powiem niczego bez twojego pozwolenia.

[Andreas D.]

Woj2000

W przypływie szczerości zaczął się jej zwierzać ze swoich wielu porażek i żałosnych akcji, jak również ponownie przyznał się do afektu względem swojej służki i przyznał, że jedyne, czego teraz poszukuje, to szczęścia w objęciach ukochanej osoby.
-Ale pewnie nigdy się to nie stanie. Spójrz na mnie! Jestem tylko zwykłym, starym nieudacznikiem, który nie umie się przed niczym powstrzymać… - zakończył swoje zwierzenia, po czym ponuro zwiesił głowę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła również zwiesza głowę.
-Jesteś także osobą, która potrafiła przekonać Niebieski Diament oraz osobą, która uciekła Żółtemu Diamentowi, Mój Panie. To są wielkie osiągnięcia, Mój Panie.

[Andreas D.]

Woj2000

-Pewnie tak…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Możesz zs mną zrobić co chcesz, Mój Panie, nawet nie pisnę.

[Andreas D.]

Woj2000

-Naprawdę?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Oczywiście, Mój Panie.

[Andreas D.]

Woj2000

Szybko wstał z podłogi i pokazując najbliższą ścianę spytał się, czy Perła nie moglaby gdzieś tam usiąść, by on sam mógł położyć sobie głowę na jej nogach.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła usiadła przy wskazanej ścianie i wyciągnęła nogi.

[Andreas D.]

Woj2000

Podchodzi do niej i kładzie sobie głowę na jej nogach. Leży tak sobie przez jakiś czas, przypominając sobie pieszczoty od Niebieskiej Diament.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Taaak… To było coś! A ta Perła to jakaś taka trochę zdechnięta…

[Andreas D.]

Woj2000

-Czy coś się stało, Perło? -spytał się łagodnie, wciąż leżąc na jej nogach.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie… Jestem tylko szczęśliwa, że mogę Ci służyć, Mój Panie…
Twoja Perełka wcale nie wygląda na szczęśliwą. Nawet się nie uśmiecha.

[Andreas D.]

Woj2000

-To raczej nie jest prawdą, Perlo - powiedział, po czym spojrzał jej w oczy i dodał poważnie - Niech zgadnę: nienawidzisz swojej roli, zaś wszystkich panów, w tym również mnie, otaczasz pogardą za to, do czego cię zmuszali bądź zmuszają teraz. Czyż nie tak?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ależ nie, Mój Panie, posłusznie i z radością wykonuję każdy rozkaz! Mam tylko momenty słabości za które trzeba mnie karać!
Potwornie wymuszony uśmiech oraz widoczne zdenerwowanie w oczach.

[Andreas D.]

Woj2000

-Perło. Ja się tobie zwierzyłem ze swoich trosk, teraz kolej na ciebie - powiedział, po czym dodał łagodniej - Zrozum, ja nie chcę cię skrzywdzić. Pragnę tylko, żebyś czuła się dobrze.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ja… Ja…
Perła już miała coś powiedzieć, ale nagle mimo Deweya na jej nogach zwinęła się w kłębek i zaczęła żałośnie łkać.

[Andreas D.]

Woj2000

-Chyba zostałem nowym psychoterapeutą dla skrzywdzonych Klejnotów - pomyślał, po czym podszedł do zwiniętej Perły i zaczął ją pocieszać, jednocześnie głaszcząc ją po głowie.
-Nie ma o co płakać. Tu jesteś bezpieczna. Nikt cię tu już nie skrzywdzi. Ani nie wykorzysta bez twojej zgody. - mówił łagodnym tonem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła tylko płacze i nie reaguje ani na dotyk swojego właściciela ani na jego słowa. Tylko płacze i jest skulona na podłodze.