Statek Larsa i Defektów

[Andreas D.]

Woj2000

Ściskał ją niczym ojciec własne dziecko
-Jesteś naprawdę urocza, mój ty Diamenciku.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Dziękuję panu.

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie masz za co. Po prostu taka już jesteś. - powiedział wesoło, po czym odstawił ją na Ziemię.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik stoi bez słowa.

[Andreas D.]

Woj2000

-Chciałabyś coś porobić? - zapytał się grzecznie, schylają się w jej stronę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie mam czasu, proszę pana, mama znalazła mi miejsce do pobytu na Ziemi.

[Andreas D.]

Woj2000

-Naprawdę? A gdzie, jeśli mógłbym wiedzieć?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-W pana mieście.

[Andreas D.]

Woj2000

-O, ciekawe! A u kogo? Pewnie u pana Universe’a? - zapytał się jej raźno.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie mogę dłużej z panem rozmawiać, do widzenia.
Diamencik wyparował.

[Andreas D.]

Woj2000

Zdziwił się tym, po czym zwrócił się do Duszy:
-E, to co teraz?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No cóż… Będę obserwowała Diamencik i tyle.

[Andreas D.]

Woj2000

-Gdzie ją w ogóle wysłałaś? Jesteś całkowicie pewna, że będzie to dobre miejsce?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak i przy okazji naprawi pewnego egoistę.

[Andreas D.]

Woj2000

-Och. Może być ciekawie - skomentował, po czym dodał - Ja… już może sobie pójdę? Muszę przecież wspomnieć innym Diamentom o wyprawie do Andromedy. Czy o czymś podobnym.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak… Jak wolisz.

[Andreas D.]

Woj2000

-Naprawdę miło się rozmawiało, Duszo. I życzę szczęścia w naprawianiu złych ludzi. I najlepsszego dla nowej Białej.
Kiedy kończył mówić, uśmiechnął się do niej szczerze.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Dusza też się miło uśmiechnęła. Dewey się obudził.

[Andreas D.]

Woj2000

Rozejrzał się, by zobaczyć, co się zmieniło.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

No… Dosłownie NIC się nie zmieniło.