Zamek Kierrana

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

Nie chcąc przegapić powrotu wysłanniczki Kolektywu Kierran zarzucił swój pomysł

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Czyli że masz zamiar robić coś konstruktywnego, ale bez opuszczania zamku, czy po prostu czekasz? Pytam, bo jeśli nie masz nic w planach, to zwyczajnie przewinę akcję do przodu.
Jeśli chcesz zostać, to możesz zaryzykować i posłać swoje wojska w samopas, ale lepiej nie przeciwko jakimś wymagającym celom, żeby to, co zyskasz dzięki ich eskapadzie jakoś zrównoważyło poniesione straty.//

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

Kierran zostawił swe wojska w zamku i kontynuował czekanie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czekałeś dni, może tygodnie, ale co to za różnica dla kogoś, kto mógłby równie dobrze przeczekać dekady? Niemniej, cierpliwość, jak zawsze, opłaciła się, ponieważ przybyła Wampirzyca. O dziwo z bardzo nieliczną świtą, stanowiło ją jedynie kilka ciężkozbrojnych Szkieletów, a ona sama nie wyglądała najlepiej, wydawała się jeszcze bledsza niż zwykle, a przy tym o wiele słabsza, niż wtedy, gdy widziałeś ją po raz ostatni.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

Kierran rozkazał martwym sługom otworzyć wrota swego zamku, samemu czekając przed nimi z drwiącym uśmiechem na ustach

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po chwili Wampirzyca weszła do środka, a wraz z nią tych kilku towarzyszących jej wojowników. Widząc Twój uśmieszek, od razu groźnie zmrużyła krwistoczerwone oczy, patrząc na Ciebie.
‐ Wilkołaki. ‐ powiedziała, wyjaśniając krótko swój obecny stan oraz ilość swojej obstawy.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

Kierran zaśmiał się ‐Nie dotarłaś do Kolektywu i nic nie zorganizowałaś, mam rację?‐ po czym sprawdził, jak z stanem medycznym owej wampirzycy ‐Jesteś ranna?‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak widać. ‐ burknęła, a gdy zbliżyłeś się, aby sprawdzić jej stan, odsunęła się gwałtownie i syknęła, szerząc długie kły.
‐ Wystarczy mi komnata, nieco czasu do odpoczynku i spokój, żebym mogła wszystko przemyśleć. ‐ dodała już nieco spokojniej, choć miałeś wrażenie, że wciąż była gotowa rozszarpać Ci gardło jak byle jakiemu śmiertelnikowi.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

‐Wstrzymaj kły. Złość piękności szkodzi‐ powiedział Kierran z sarkastycznym uśmieszkiem ‐Chodź za mną, zaprowadzę Cię do jakiejś komnaty‐ po czym skierował swe kroki w kierunku komnaty, która wydawała się najodpowiedniejsza dla wkurzonej Wampirzycy

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, nie miałeś takiej bez okien i ze srebrnymi drzwiami bez klamek, toteż zwykły pokój gościnny musiał wystarczyć, zwłaszcza że Wampiry nie przywiązują wiele uwagi do takich przyziemnych spraw jak sen i tym podobne, których w ogóle nie potrzebują.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

Kierran zaprowadził Wampirzycę do pokoju gościnnego ‐Teraz uspokój się. Jeśli potrzebujesz czegoś jeszcze, powiedz. Ja pójdę sprawdzić stan wojska i wrócę tu za jakiś czas, a Ty do tego czasu się pozbieraj‐ powiedział Kierran, po czym wyszedł z pokoju i zaczął sprawdzać nieumarłych pod wodzą swoją i swej towarzyszki

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinęła głową, wdzięczna za pomoc i troskę, a jednocześnie zbyt dumna, aby okazać Ci to w prost.
Załoga Twojego zamku była w komplecie, nawet nie uszczknięta, którą uzupełniało piętnaście z czterdziestu Szkieletów‐wojowników oraz komplet dwudziestu Szkieletów‐łuczników, jakie przyprowadziła ze sobą Wampirzyca, oraz piątka ciężkozbrojnych Szkieletów, tej samej gwardii, z którą przybyła tu i wcześniej, i przed chwilą, czekającej w milczeniu na rozkazy.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

Po sprawdzeniu stanu trupów Kierran poszedł do pokoju Wampirzycy ‐Z Twoich ostał się komplet 20 łuczników, piętnastu wojowników i piątka ciężkozbrojnych. Jak z Tobą?‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak widać. ‐ mruknęła, bo najwidoczniej podczas ataku nie ucierpiało nic poza jej dumą.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

‐Próbujemy się jeszcze raz przebić, czekamy na cud, czy masz jakiś plan?‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oczywiście, że mam plan. ‐ odparła z dumą, jakby nieco urażona samym pytaniem. ‐ Tym razem uda się nam, zapewniam.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

‐W takim razie mi Go przedstaw‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie wiemy, czego broni Strażnik, ale na pewno nie jest to nic o małej wartości, więc gra musi być warta świeczki. Dlatego jestem gotowa poświęcić wszystkie nasze wojska, aby go odciągnąć, a wtedy może zdołałabym się go pozbyć. ‐ powiedziała, wskazując na wiszący u jej pasa miecz. ‐ Ten artefakt na pewno poradzi sobie nawet z takim monstrum.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

‐Co specjalnego jest w Twoim artefakcie?‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jest zaklęty Magią Krwi, ale daje też swego rodzaju kamuflaż przeciwko istotom mniej inteligentnym, takim jak dzikie zwierzęta, potwory czy Wilkołaki. ‐ wyjaśniła, nie mogąc oprzeć się pokusie ubliżenia znienawidzonej przez Was rasie.